آیین رحمت - معارف اسلامی و پاسخ به شبهات کلامی

گرچه شفاعت حق خداست، امّا شیعیان اعتقاد دارند که خداوند از این حق به پیامبران(ص) یا اولیای خود اعطا نموده و مسلّماً شفاعت ایشان هم روى حساب است و کسانى شفاعت مى شوند که شرایط به خصوصى داشته باشند و اذن الهى هم براى شفاعت از چنین کسانى داده شده است. حال اگر ما گفتیم اى رسول خدا ما را هم جزء آنان قرار بده؛ این چرا شرک باشد؟

ممکن است براى بعضى این سئوال پیش بیاید که شفاعت حق خداست و چون حق اوست، اگر ما آنرا از دیگرى طلب کنیم در قلمرو فرمان روائى او دخالت کرده ایم، شفاعتى را که از شئون الهى است، اگر از غیر خدا طلب کنیم شرک است.
در پاسخ مى گوئیم: گرچه شفاعت حق خداست، امّا طلب چیزى که حق خداست از غیر خدا چرا شرک باشد؟ شرک در چه چیز است؟ شرک در افعال است یا در عبادت؟ طلب کردن که عبادت نیست؛ حد اکثر چیزى که مى توان گفت این است که بگوئیم کار لغوى است؛ مثلاً فعلى را که شأن زید است از عمرو بخواهیم، این حد اکثر کار بیهوده و لغو است ولى شرک نیست. در مسئله طلب شفاعت حتى مى توانیم بگوئیم لغو هم نیست؛ زیرا هیچ مسلمانى هنگامى که پیغمبر(صلى الله علیه وآله) یا از اولیاء(علیهم السلام) طلب شفاعت مى کند، این اعتقاد را ندارد که پیغمبر(صلى الله علیه وآله) بدون اذن خدا شفاعتش می کند؛ علاوه بر این بعد از آنکه حق شفاعت به پیامبر(صلى الله علیه وآله) یا ولى خدا یا یکى از صلحا یا ملائکه اعطا شد، اگر ما به او گفتیم حالا که خداوند این حق را به تو اعطا کرده ما را هم از این حق بهره مند کن، این چه اشکالى دارد؟ کجاى این مطلب ایجاد شرک میکند؟ ما از پیغمبر(صلى الله علیه وآله) مى خواهیم به واسطه حقى که خداوند به او عطا کرده که گنه کاران را شفاعت کند ما را هم شفاعت کند، اختیار و اجازه شفاعت کردن با پیغمبر است و مجبور نیست همه را شفاعت کند، امّا مسلّماً شفاعت او روى حساب است؛ یعنى کسانى شفاعت مى شوند که شرایط به خصوصى داشته باشند و اذن الهى هم براى شفاعت از چنین کسانى داده شده است. حال اگر ما گفتیم اى رسول خدا ما را هم جزء آنان قرار بده این چرا شرک باشد؟ (1)