آیین رحمت - معارف اسلامی و پاسخ به شبهات کلامی

روزی مادر بزرگى نزد ابوبکر آمد و از او درباره ارث خود سؤال کرد. ابوبکر گفت: «در کتاب خدا براى تو چیزى معیّن نشده و در سنّت رسول خدا(ص) نیز چیزى براى تو نمى دانم». روزی هم دو جدّه، یکى پدرى و یکى مادرى، نزد ابوبکر آمدند، به مادربزرگ مادرى ارث داد ولى به پدرى ارث نداد. که هر دو بار حکمش با مخالفت صحابه روبرو شد.

از قبیصة بن ذؤیب نقل شده است : «مادر بزرگى نزد ابوبکر صدّیق آمد و از او درباره ارثش سؤال کرد. ابوبکر گفت: «ما لکِ فی کتاب الله شیء ، وما علمتُ لکِ فی سنّة رسول الله(صلى الله علیه وآله) شیئاً فارجعی حتّى أسأل الناس»؛ (در کتاب خدا براى تو چیزى معیّن نشده، و در سنّت رسول خدا(صلى الله علیه وآله) نیز چیزى براى تو نمى دانم ، برگرد تا از مردم بپرسم) . پس مغیرة بن شعبه گفت: من نزد رسول خدا(صلى الله علیه وآله) بودم که یک ششم به جدّه داد. ابوبکر گفت: آیا با تو کسى دیگر هم بود ؟ پس محمّد بن مسلمه انصارى بلند شد و آنچه مغیره گفته بود را تکرار کرد . پس ابوبکر همان یک ششم را براى او معیّن کرد ... »(1).
همچنین از قاسم بن محمّد نقل شده است: دو جدّه، یکى پدرى و یکى مادرى، نزد ابوبکر آمدند، به مادربزرگ مادرى ارث داد ولى به پدرى ارث نداد . عبدالرحمن بن سهیل ـ سهل ـ از قبیله بنى حارثه گفت: اى خلیفه رسول خدا! تو ارث را به کسى دادى که اگر مى مرد (و میّت (یعنى نوه اش) زنده بود ) از او ارث نمى برد ، پس ابوبکر یک ششم را بین آن دو تقسیم کرد(2) .(3)