آیین رحمت - معارف اسلامی و پاسخ به شبهات کلامی

عبدالله بن عمر مى گوید: رسول خدا(ص) در روز جنگ احد چنین نفرین نمود: «خداوندا لعنت کن ابو سفیان را، خداوندا لعنت کن حارث بن هشام را، خداوندا لعنت کن سهیل بن عمر را، خداوندا لعنت کن صفوان بن امیه را». سپس این آیه نازل شد: «لیس لک من الأمر شىء أو یتوب علیهم أو یعذّبهم فإنّهم ظالمون».

عبدالله عمر مى گوید: رسول خدا(صلى الله علیه وآله) در روز جنگ احد چنین نفرین نمود: «اللّهُمَّ الْعَنْ أبا سُفْیانَ، اللّهُمَّ الْعَنِ الْحارِثِ بْنِ هِشام، اللّهُمَّ الْعَنْ سُهیل بْنِ عمرو، اللّهُمَّ الْعَنْ صَفْوانِ بْن أمیّه»؛ (خداوندا لعنت کن ابو سفیان را، خداوندا لعنت کن حارث بن هشام را، خداوندا لعنت کن سهیل بن عمر را، خداوندا لعنت کن صفوان بن امیه را). سپس این آیه نازل شد:«لَیْسَ لَکَ مِنَ الْأَمْرِ شَىْءٌ أوْ یَتُوبَ عَلَیْهِم أوْ یُعَذِّبَهُمْ فَإنَّهُمْ ظالِمُونَ»(1)؛ (هیچ گونه اختیارى (درباره عفو کافران، یا مؤمنان فرارى از جنگ) براى تو نیست؛ مگر اینکه (خدا) بخواهد آنها را ببخشد، یا مجازات کند؛ زیرا آنها ستمگرند).(2)