برخى از علماى اهل سنت به امامت امام باقر(ع) در علم و سیاست تصریح نموده اند؛ همانند: ذهبی که می نویسد: «ابوجعفر باقر، سیّد، امام، فقیه و کسى بود که براى خلافت صلاحیت داشت»، و در جایى دیگر مى گوید: «یکى از کسانى بود که بین علم و عمل و بزرگوارى و شرف و وثاقت، جمع نموده بود. او اهلیت بر خلافت را داشت». هم چنین صلاح الدین خلیل بن ابیک صفدى می گوید: «او علم، فقه، ديانت، وثاقت و بزرگوارى را جمع کرده و براى خلافت صالح بود».