آیین رحمت - معارف اسلامی و پاسخ به شبهات کلامی

امام سجاد(ع) مورد احترام و تمجيد متأخرين اهل سنت است. شيخ محمّد ابوزهره مي گويد: «او فقيه و محدّث بود و در قدرت و احاطه بر مسائل فقهى و جوانب و فروعات مسائل، به جدّش على(ع) شباهت داشت»، محمود عقاد مي گويد: «اين جوانِ بيمار در کربلا آنقدر زندگى کرد تا آن که فاتح تمام دل ها شد»، محمّد عبده مي گويد: «على بن الحسين(ع) مردى عابد، زاهد، باوفا، اهل جود و اهل انابه بود و معاصرينش همگى اجماع کرده اند که او عابدترين مردم بود».

با مراجعه به کتاب هایى که در این عصر و زمان تألیف شده پى مى بریم که امام سجاد(علیه السلام) نزد متأخرین نیز مورد احترام و تمجید بوده است. در اینجا به برخى از کلمات آن ها اشاره مى کنیم:
1 ـ شیخ محمّد ابوزهره
«زین العابدین فقیه بود، همان گونه که محدّث بود. شباهتى به جدّش على بن ابى طالب در قدرت و احاطه بر مسائل فقهى از تمام جوانب و فروعات مسائل داشت».(1)
2 ـ استاد عباس محمود عقاد
«فهذا الغلام العلیل قد عاش حتى انعقد له ملک القلوب حیث انعقد ملک الأجسام لهشام بن عبدالملک»(2)؛ (این جوانِ، بیمار (در کربلا) آنقدر زندگى کرد تا آن که فاتح تمام دل ها شد، در آن زمانى که هشام بن عبدالملک مالک اجسام مردم بود).
3 ـ دکتر محمّد عبده یمانى
«کان زین العابدین شدید التمسک بما جاء به النبىّ(صلى الله علیه وآله) من الکتاب و السنة وما کان علیه جدّه على بن ابى طالب وابوه الحسین الشهید ـ (رضی الله عنه) ـ لا یحید عنه قید انملة فی عقیدة او عبادة او عمل. کثیر التبتّل والورع. اشفقت علیه عمّته فاطمة بنت علىّ من کثرة ما کان یتعب به جسمه من عبادة، فارسلت إلیه الصحابى جابر بن عبدالله ـ (رضی الله عنه) ـ یکلّمه فی ذلک، فقال لجابر: لا أزال على منهج أبواى متأسّیاً بهما حتى ألقاهما»(3)؛ (زین العابدین تمسّک شدیدى به کتاب و سنت، و آنچه جدّش على بن ابى طالب و پدرش حسین شهید بر آن بود داشت، و به مقدار بند انگشتى در عقیده یا عبادت و عمل از آن کوتاهى نمى کرد. بسیار اهل توجه به خدا و پرهیزکار بود. عمّه اش فاطمه دختر على(علیه السلام) از آثار سختى هاى عبادت بر او ناراحت بود تا آن که صحابى جابر بن عبدالله را نزد او فرستاد تا در این باره با او صحبت کند، ولى حضرت به جابر فرمود: من دائماً بر روش پدر و جدم خواهم بود و به آنان اقتدا خواهم کرد تا آن دو را ملاقات نمایم).
و نیز مى گوید: «کان على بن الحسین عابداً زاهداً وفیّاً جواداً منیباً، اجمع معاصروه انّه کان اعبد الناس»(4)؛ (على بن الحسین مردى عابد، زاهد، باوفا، اهل جود و اهل انابه بود. معاصرینش همگى اجماع کرده اند که او عابدترین مردم بود...) (5).