آیین رحمت - معارف اسلامی و پاسخ به شبهات کلامی

شبراوى مى نويسد: امام سجاد(ع)، در مدينه با سمّى که به او خورانده شد، از دنيا رحلت نمود؛ ابن صباغ نیز مى نويسد: آن حضرت را مسموم کردند و آن کسى که به آن حضرت سم داد وليد بن عبدالملک بود.

شبراوى مى نویسد: «حضرت سجاد(علیه السلام) در مدینه با سمّى که به او خورانده شد، از دنیا رحلت نمود».(1)

ابن صباغ مى نویسد: آن حضرت را مسموم کردند و آن کسى که به آن حضرت سم داد ولید بن عبدالملک بود؛ آن حضرت را در بقیع در کنار قبر عمویش حسن بن على دفن کردند. على بن الحسین(علیه السلام) بعد از پدرش سى و سه سال زندگى کرد.(2)

دکتر یمانى مى نویسد: «توفّى على بن الحسین ـ (رضی الله عنه) ـ فی العشر الثانى من شهر المحرّم سنة اربع وتسعین فی المدینة المنورة عن عمر یناهز الثامنة والخمسین. وما ان تسامع الناس بوفاته حتى ملأ النبأ ارجاء المدینة المنورة فامتلأت القلوب حُزناً علیه، وانطلقت الألسنة ثناءً وترحماً و رثاءً له...»(3)؛ (على بن الحسین ـ (رضی الله عنه) ـ در دهه دوّم از ماه محرّم، سال 91 در مدینه منوره با عمرى حدود 58 سال از دنیا رحلت نمود. و هنگامى که خبر وفاتش به مردم رسید قلوب همه بر او محزون شد، زبان ها او را مدح و ثنا نموده و در سوگ او مرثیه سرودند...)(4).