آیین رحمت - معارف اسلامی و پاسخ به شبهات کلامی

ابن صبّاغ مالکى در باره کَرَم و بخشندگى امام حسن(ع) مى نویسد: «کرم و جود غریزه اى بود که در وجود آن حضرت کاشته شده بود». هم چنین ابن عساکر در این رابطه می نویسد: «حسن بن على(ع) با خدا اموالش را دو بار تقسيم نمود».

 1 ـ ابن صبّاغ مالکى در باره کَرَم و بخشندگى آن حضرت مى نویسد: «الکرم والجود غریزة مغروسة فیه»؛(1) (کرم و جود غریزه اى بود که در وجود آن حضرت کاشته شده بود).
2 ـ ابن عساکر به سندش از عامر نقل کرده که گفت: «انّ الحسن بن على قاسم الله تعالى ماله مرّتین حتى تصدّق بفرد نعله»؛(2) (حسن بن على با خدا اموالش را دو بار تقسیم نمود، تا آنجا که یک عدد از نعلینش را صدقه داد).
3 ـ روایت شده که حسن بن على(علیه السلام) از برخى از کوچه هاى مدینه عبور مى کرد. گذرش به شخصى سیاه پوست افتاد که در دستش لقمه اى بود و آن را به سگ خود مى خوراند، تا این که قرص نان خود را با آن سگ دو قسمت نمود. حضرت به او فرمود: چه باعث شد که با آن سگ نان خود را دو قسمت نمودى و او را در این امر هیچ گونه مغبون نساختى؟ او گفت: چشمانم از چشمانش حیا کرد که بر او خدعه کنم. حضرت به او فرمود: برده چه کسى هستى؟ عرض کرد: برده ابان بن عثمان. حضرت فرمود: تو را قسم مى دهم که از جایت حرکت نکنى تا به سوى تو بازگردم. حضرت رفت و آن برده و باغ را خرید و به سوى آن غلام بازگشت و فرمود: اى غلام! من تو را خریدم. او بلند شد و عرض کرد: من سرتاپا گوش و اطاعت هستم براى خدا و رسولش و براى تو اى مولاى من. حضرت فرمود: من این باغ را نیز خریدم، تو در راه خدا آزادى و این باغ نیز هدیه اى از جانب من به تو است...»(3).(4)