آیین رحمت - معارف اسلامی و پاسخ به شبهات کلامی

ابوعبدالله، عبیدالله بن محمّد بن محمّد بن حمدان، ابن بطّه عکبرى بَطّى، پیشوا و فاضل و به حدیث و فقه، دانا بود. وى احادیث بسیارى نقل کرده و در شمار فقهاى حنابله بوده و کتابهاى نیکو و مفیدى نگاشته است. حکایت مى کنند: همه ایّام سال را روزه بود و بسیار به معروف، امر مى کرد و هر گاه که خبر امر ناروایى به او مى رسید، دگرگون مى شد. وى در سال 304 هـ به دنیا آمد و در سال 387 هـ در گذشت.

ابوعبدالله، عبیدالله بن محمّد بن محمّد بن حمدان، ابن بطّه عکبرى(1) بَطّى، پیشوا و فاضل و به حدیث و فقه، دانا بود. وى احادیث بسیارى نقل کرده است. او در شمار فقهاى حنابله بوده و کتابهاى نیکو و مفیدى نگاشته است. وى از ابوالقاسم بغوى و ابومحمّد بن صاعد و ابوبکر، عبدالله بن زیاد نیشابورى و ابوطالب احمد بن نصر حافظ و ابن باغندى، و گروه بسیارى از اهل عراق حدیث نقل کرد و بارها به شام و بصره و شهرهاى دیگر سفر نمود.
حافظ ابوالفتح، محمّد بن ابى فوارس و ابوعلى حسین بن شهاب عکبرى و عبدالعزیز بن على اَزجى و ابراهیم بن عمر برمکى و گروهى دیگر، از وى حدیث نقل کرده اند.
حکایت مى کنند: زمانى که ابن بطّه از مسافرت بازگشت، چهل سال خانه نشین شد و هیچ روزى او را در بازار ندیدند و جز روزهاى عید قربان و عید فطر، همه ایّام سال را روزه بود. وى بسیار به معروف، امر مى کرد و هر گاه که خبر امر ناروایى به او مى رسید، دگرگون مى شد.
وى در سال 304 هـ به دنیا آمد و در ماه محرّم سال 387 هـ در عکبرا در گذشت و در روز عاشورا به خاک سپرده شد(2).(3)