آیین رحمت - معارف اسلامی و پاسخ به شبهات کلامی

حضرت در گفتارى فرمود: «من برادر رسول خدا و وصىّ اویم». در جواب خوارج که به امام گفته بودند؛ تو وصیّت خود را ضایع کردى، فرمود: «شما به جهت رها کردن من کافر شدید نه این که من به جهت رها کردن شما کافر شده باشم». و نیز در اثناى خطبه اى فرمود: «...من خاتم اوصیایم». و نیز در جایى دیگر مى فرماید: «...هیچ کس از این امت به آل محمد قیاس نمى شود... آنان اساس دین اند... و براى آنان است خصوصیات حقّ ولایت و در میان آنان است وصیّت و وراثت».

حضرت امیرالمؤمنین(علیه السلام) در گفتارى فرمود: «انا اخو رسول الله ووصیه...»؛ (من برادر رسول خدا و وصىّ اویم...).(1)
خوارج بر امام على(علیه السلام) ایراد گرفته که تو وصیّت خود را ضایع کردى. حضرت در جواب آن ها فرمود: «امّا  قولکم انّى کنت وصیاً فضیعت الوصیة فانّ الله عزّ و جلّ یقول: «وَللهِِ عَلَى النّاسِ حِجُّ الْبَیْتِ مَنِ اسْتَطاعَ إِلَیْهِ سَبِیلا وَ مَنْ کَفَرَ فَإِنَّ اللهَ غَنِیٌّ عَنِ الْعالَمِینَ» افرأیتم هذا البیت لو لم یحجّ إلیه احد کان البیت یکفر؟ انّ هذا البیت لوترکه من استطاع إلیه سبیلا کفر، وانتم کفرتم بترککم ایاى لا انا بترکى لکم...»؛ (اما گفتار شما که من وصىّ بودم ولى وصیّت خود را ضایع کردم، خداوند عزّوجلّ مى فرماید: «وَللهِِ عَلَى النّاسِ حِجُّ الْبَیْتِ مَنِ اسْتَطاعَ إِلَیْهِ سَبِیلا وَ مَنْ کَفَرَ فَإِنَّ اللهَ غَنِیٌّ عَنِ الْعالَمِینَ»(2)؛ (و براى خدا بر مردم است که آهنگ خانه (او) کنند، آن ها که توانایى رفتن به سوى آن دارند. و هر کس کفر ورزد (و حج را ترک کند، به خود زیان رسانده)، خداوند از همه جهانیان، بى نیاز است.) به من خبر دهید، اگر کسى به حج نرود، آیا حج کافر شده است؟ این خانه را هر کس که مستطیع رفتن به سوى آن است نرود، کافر شده است. و شما به جهت رها کردن من کافر شدید نه این که من به جهت رها کردن شما کافر شده باشم». (3)
و نیز در اثناى خطبه اى فرمود: «انا عبدالله و اخو رسوله لا یقولها احد قبلى ولابعدى الاّ کذب. ورثت نبى الرحمة و نکحت سیدة نساء هذه الامة، و انا خاتم الوصیین»؛ (من بنده خدا و برادر رسولش مى باشم، کسى قبل از من و بعد از من چنین سخنى نمى گوید جز آن که دروغ گو است. من وارث نبى رحمتم و با بزرگ زنان این امّت ازدواج نمودم. و من خاتم اوصیایم». (4)
و نیز در جایى دیگر مى فرماید: «لا یقاس بآل محمّد من هذه الأمة احد، و لا یسوى بهم من جرت نعمتهم علیه ابداً. هم اساس الدین... و لهم خصائص حقّ الولایة و فیهم الوصیة و الوراثة...»؛ (هیچ کس از این امت به آل محمد قیاس نمى شود... آنان اساس دین اند... و براى آنان است خصوصیات حقّ ولایت و در میان آنان است وصیّت و وراثت...).(5).(6)