آیین رحمت - معارف اسلامی و پاسخ به شبهات کلامی

اولا: این آیه به بهترین مردم بعد از حضرت رسول اشاره دارد. ثانیا: طبق مفاد آیات و احادیث حضرت علی در جمیع فضائل نفس پیامبر است و بین آن دو جدایی نیست. ثالثا: از آنجا که یکی از ویژگی های خیرالبریه  بودن طبق مفاد قرآن ایمان به حضرت رسول است، باید گفت حضرت علی نمی تواند برتراز حضرت رسول باشد. رابعا: خطاب حضرت رسول در پیروی از خیر البریه متوجه امت است و شامل خود ایشان نمی شود.

آلوسى مى گوید: «اگر منظور از «خیر البریّة» على(علیه السلام) است، لازم مى آید که او از پیامبر اکرم(صلى الله علیه وآله) بالاتر باشد، چون به طور مطلق آمده و شامل پیامبر نیز مى شود.»(1)
در پاسخ باید گفت: اوّلا: آیه اشاره به بهترین مردم بعد از رسول خدا(صلى الله علیه وآله) دارد. و لذا رسول خدا(صلى الله علیه وآله) تخصّصاً خارج است.
ثانیاً: مطابق برخى از ادله; همچون آیه «مباهله» و حدیث «طیر» و حدیث «نور» امام على(علیه السلام) نفس پیامبر(صلى الله علیه وآله) در جمیع فضایل است، و بین آن دو جدایى نیست تا دلالت بر برترى امام على(علیه السلام) بر پیامبر(صلى الله علیه وآله) داشته باشد.
ثالثاً: براى «خیر البریة» شدن، قرآن چند صفت ذکر کرده است که یکى از آن ها ایمان به خدا و رسول گرامى اسلام(صلى الله علیه وآله) است(2). پس امام على(علیه السلام) به جهت ایمان به رسالت پیامبر اسلام به مقام «خیر البریة» بودن رسیده است، نه آنکه خود برتر از پیامبر(صلى الله علیه وآله) باشد.
رابعاً: پیامبر اکرم(صلى الله علیه وآله) خطاب به امت خود کرده و آن ها را به پیروى از خیر البریّه؛ یعنى حضرت على(علیه السلام) دعوت مى کند. واضح است که این دعوت خود پیامبر(صلى الله علیه وآله) را شامل نمى شود.(3)