آیین رحمت - معارف اسلامی و پاسخ به شبهات کلامی

گفته شده آیه تبلیغ درباره واقعه ای در جنگ بنی انمار است. پاسخ: اولا: این قول در میان مورخین و مفسرین غریب شمرده شده. ثانیا: در نقل جزئیات آن توسط راویان مختلف، تفاوت هایی وجود دارد که به اعتبار آن آسیب می زند. ثالثا: متن آیه درباره ضمانت حفظ جان پیامبر به خاطر ابلاغ پیامی خاص است نه به صورت کلی. رابعا: توطئه قتل پیامبر چیز جدیدی نبوده تا آیه ای آن هم در اواخر دوران بعثت نازل شود. خامسا: چنین جریانی با تمام روایات شیعه و اهل سنت که در آنها نگرانی پیامبر از تبلیغ دستوری بوده منافات دارد.

ابن ابى حاتم، به نقل از جابر بن عبدالله انصارى مى گوید: «در جنگ پیامبر خدا(صلى الله علیه وآله) با بنى انمار، حضرت بر سر چاهى نشستند. مردى به نام «وارث» یا «غورث بن حارث» از بنى نجّار قصد کشتن حضرت را کرد... وى نزد پیامبر آمد و گفت: شمشیرت را بده تا ببویم. حضرت آن را به وى داد. آن گاه از دستش لیز خورده و افتاد. پیامبر(صلى الله علیه وآله) به او فرمود: خداوند بین تو و آنچه مى خواستى انجام دهى مانع شد. آن گاه این آیه نازل شد: «یا أَیُّهَا الرَّسُولُ بَلِّغْ ما أُنْزِلَ إِلَیْکَ مِنْ رَبِّکَ».(1)، (2)
در پاسخ به این ادعا مى گوییم: اوّلا: ابن کثیر بعد از نقل این حدیث مى گوید: «حدیث جابر بدین صورت غریب است.»(3)
ثانیاً: در نقل این داستان اختلاف است; زیرا ابو هریره آن را به نحو دیگرى نقل مى کند.(4) و اختلاف در نقل سبب وهن روایت است.
ثالثاً: این داستان با متن آیه سازگارى ندارد; زیرا در آیه ضمانت بر حفظ پیامبر خدا(صلى الله علیه وآله) به خاطر ابلاغ پیام خداوند مى باشد.
رابعاً: توطئه براى قتل رسول خدا(صلى الله علیه وآله) تازگى نداشته تا در اثر آن در اواخر بعثت، خداوند طبق آیه مذکور، ضمانت بر حفظ پیامبر(صلى الله علیه وآله) کند.
خامساً: این جریان با تمام روایاتى که از طریق شیعه و سنّى نقل شده منافات دارد؛ زیرا در آن ها نگرانى پیامبر(صلى الله علیه وآله) از تبلیغِ دستورى بوده که بر ایشان نازل شده است.(5)