آیین رحمت - معارف اسلامی و پاسخ به شبهات کلامی

ابن عرندس، از بزرگان شيعه و صاحب آثاری در فقه و اصول است. اشعار او نشان دهنده عشق عميق او به اهل بيت(ع)، و بغض شدید نسبت به دشمنان آنان است. علاّمه سماوى و يعقوبى، علم، فضل، تقوا، پارسایى و خود سازى او را ستوده اند. او سال (840) در «حلّه فیحاء» وفات یافت که قبر او زیارتگاه است و مردم از آن تبرّک مى جویند .

شیخ صالح بن عبد الوهّاب بن عرندس حلّى ، مشهور به ابن عرندس. از بزرگان شیعه و صاحب آثار در فقه و اصول است، و اشعار او در مدح و رثاى ائمّه اهل بیت(علیهم السلام) نشان دهنده عشق عمیق او به اهل بیت(علیهم السلام) و بغض شدید او نسبت به دشمنان اهل بیت است. «طریحى» در «المنتخب»(1) گوشه اى از اشعار او را آورده است، و بخشى از آن نیز در دائرة المعارف و فرهنگ نامه ها و کتب دیگر به صورت پراکنده آمده است .
و علاّمه «سماوى» در «الطلیعة» شرح حالى براى او نگاشته و در آنجا او را به علم و فضل و تقوا و پارسایى و خود سازى و بهرمندى از علوم ستوده است، و به دنبال او خطیب فاضل «یعقوبى» در «البابلیّات»(2) به شرح حال او پرداخته و او را بسیار ستوده است. و در «الطلیعه» آمده است: او حدود سال (840) در «حلّه فیحاء» وفات یافت و در آنجا به خاک سپرده شد و قبر او زیارتگاه است و مردم از آن تبرّک مى جویند .(3)