آیین رحمت - معارف اسلامی و پاسخ به شبهات کلامی

حضرت على(ع) در معرفى اهل بیت مضامین بسیار بلندی را به کار می برند مانند: پرچم ها و نشانه های آشکار و چراغهای هدایت برای رفع سرگردانی مردم، پرچم های دین و زبانهای صدق، کسانی که باید در قلوب مردم جای داده شوند تا همچون چشمه های زلال تشنگی شان را رفع کنند، کسانی که در هر سکوت و قیام و توقف و حرکتی باید مورد پیروی قرار بگیرند، حیات علم، مرگ نادانی، پایه های حق و پناهگاه ایمنی بخش حق، راویان به حق و عمل کنندگان به آیین الهی، دربهای علم نبوی، گنج های های خداوند و... .

حضرت على(علیه السلام) در معرفى اهل بیت(علیهم السلام) بیانات بلند و شیوایى دارند که ما نمونه هایى از آن را در این جا مى آوریم:
امیرمؤمنان(علیه السلام) مى فرماید: «کجا مى روید و رو به کدام طرف مى کنید؟ پرچم هاى حق بر پاست، نشانه هاى آن آشکار و چراغ هاى هدایت نصب گردیده است. گمراهانه به کجا مى روید؟ چگونه سرگردان هستید، در حالى که عترت پیامبر در بین شما هستند؟ آنها زمام هاى حق اند، پرچم هاى دین و زبان هاى صدق. آنها را در بهترین جایى که قرآن را حفظ مى کنید[در دل ها و قلوب پاک خود] جاى دهید و همچون تشنگان، براى سیراب شدن، به سرچشمه زلال آنها هجوم آورید. اى مردم، این حقیقت را از خاتم پیامبران(صلى الله علیه وآله) بیاموزید که «هر کس از ما مى میرد، در حقیقت نمرده است، و هر کس از ما کهنه مى شود، در واقع کهنه نشده است»، پس آنچه نمى دانید مگوئید؛ زیرا بسیارى از حقایق در همان چیزهایى است که شما انکار مى کنید، و از کسى که دلیلى بر ضد او ندارید عذرخواهى کنید، و او من هستم. مگر من بین شما به ثقل اکبر(قرآن) عمل نکردم؟! و ثقل اصغر(عترت پیامبر) را در بین شما باقى نگذاردم؟! و مگر من پرچم ایمان را در میان شما نصب نکردم؟...».(1)
و نیز آن حضرت مى فرماید: «نگاهتان به اهل بیت پیامبرتان باشد، از آن سمت بروید که آنها مى روند و گام را به جاى گام آنها بنهید. آنها شما را از راه هدایت بیرون نمى برند، و به سر منزل پستى سوق نمى دهند. اگر سکوت کردند، شما نیز سکوت کنید و اگر قیام نمودند، بپاخیزید. از آنها پیش نیفتید که گمراه مى شوید، و از آنها عقب نمانید که هلاک مى گردید».(2)
و بار دیگر، امام امیرمؤمنان(علیه السلام) مردم را متذکر ساخت: «آنها حیات علم اند و مرگ نادانى، حلمشان تو را از علمشان، ظاهرشان از باطنشان، و سکوتشان از منطقشان، آگاه مى سازد؛ با حق مخالفت نمى کنند و در آن اختلاف نمى ورزند. آنها پایه هاى اسلام اند و پناهگاه ایمنى بخش، به واسطه آنان، حق به پایگاه خویش باز گردید، باطل از جاى خود کنده شد، و زبان آن از بیخ بیرون آمد؛ آیین الهى را خوب فهمیدند و به آن عمل کردند، نه آن که آن را بشنوند و به دیگران بگویند؛ چه این که راویان علم بسیارند ولى کسانى که آن را خوب درک کنند، کم.»(3)
در خطبه دیگرى مى فرماید: «عترت او بهترین عترت ها، خاندان او بهترین خاندان ها، و شجره وجودش بهترین اشجار است؛ درختى که در حرم خدا روییده و در میان کرامت و بزرگوارى رشد و نمو کرده، شاخه هاى آن طولانى و میوه هاى آن فراوان است.»(4)
نیز امام(علیه السلام) مى فرماید: «ما شعار، اصحاب، گنج ها و درب هاى[علوم پیامبر] هستیم، جز از درب خانه نباید وارد شد، و کسى که از درب خانه وارد نشود، او را دزد مى خوانند.»
و نیز در همین خطبه، درباره اهل بیت(علیهم السلام) چنین ادامه مى دهد: «آیات کریمه قرآن درباره آنهاست، آنها گنج هاى خداوندند، اگر سخن گویند، راست مى گویند، و اگر ساکت بمانند، کسى بر آنان پیشى نمى گیرد؛ باید پیش قراول به قافله دروغ نگوید و درک و عقلش را حاضر سازد.»(5)
و نیز مى فرماید: «شما هیچ گاه رشد و هدایت را نخواهید شناخت، جز آن گاه که تارک آن را بشناسید، و به میثاق و پیمان قرآن متمسک نخواهید شد، جز آن گاه که شخصى را که قرآن را نقض نموده بشناسید، و به قرآن چنگ نخواهید زد، جز آن که از شخصى که قرآن را پشت سر افکنده آگاه شوید، پس آن را از اهلش جویا شوید [ از همان ها که همه آن اشخاص را مى شناسند]; از آنها که زندگى دانش هستند و مرگ جهل و نادانى، آنان کسانى هستند که حکمشان شما را از دانش و علمشان آگاه مى سازد، سکوتشان از منطقشان و ظاهرشان از باطنشان شما را مطلع مى کند; با دین مخالفت نمى کنند و در آن اختلاف نمى ورزند. قرآن در بین آنها شاهدى صادق و ساکتى گویاست.»(6)
و سخنان صریح فراوان دیگرى که در این مورد از آن حضرت رسیده است; همانند این سخن که مى فرماید: «به واسطه ما، در تاریکى هاى جهل و گمراهى هدایت یافتید، به کمک ما، به اوج ترقى رسیدید، و صبح سعادت شما در پرتو شعاع وجود ما روشنى یافت.»(7)
و نیز مانند این سخن است: «اى مردم از شعله چراغ وجود واعظى که خود عمل مى کند چراغ وجودتان را روشن سازید، و از سرچشمه زلالى که هیچ کدرى در آن دیده نمى شود آب بردارید.»(8)
و نیز همچون عبارت دیگر آن حضرت: «ما درخت نبوّتیم، پایگاه رسالت، محل رفت و آمد فرشتگان، معدن هاى دانش و سرچشمه هاى حکمت. یاور و دوستدار ما منتظر رحمت است و دشمن و کینه توز نسبت به ما، منتظر قهر و کیفر الهى.»(9)
و نیز همانند سخن ذیل که مى فرماید: «کجایند دیگران; آنان که به دروغ و ستم، خیال مى کردند از راسخان در علم اند؟ [ که ببینند] خداوند ما را مقامى بلند بخشید و آنان را پست و خوار ساخت، به ما عطا نمود و آنها را محروم ساخت، ما را در رحمت خویش داخل کرد و آنها را خارج ساخت. از ناحیه ما، هدایت عطا مى شود و کوردلان روشنى مى گیرند، ائمه و پیشوایان از قریش اند، درخت وجودشان در این خاندان، از تیره هاشم، غرس شده است، امامت سزاوار دیگران نیست و نباید رهبران و راهنمایان از دیگران باشند.»
و درباره مخالفان ائمه، چنین ادامه مى دهد: «زندگى این جهان را برگزیدند، و آخرت را پشت سر انداختند، آب زلال و گوارا را رها کردند و آب هاى گندیده و پر لجن را نوشیدند.»(10)
و در خطبه اى دیگر، مى فرماید: «هر کس از شما در بستر خویش بمیرد و به حق خدا و پیامبر و اهل بیت پیامبر(علیهم السلام)عارف باشد، شهید مرده است، اجر او بر خداست و مستوجب ثواب اعمال صالحى است که قصد داشته انجام دهد،  همان نیتش جاى شمشیرکشى و جهاد همراه با اهل بیت پیامبر را مى گیرد و حساب مى شود.»(11)
و نیز مى فرماید: «ما جمعیت شریف و نجیب انسانیت هستیم، پرچم ها و نشانه هاى ما، همان پرچم و نشانه هاى پیامبران است، و حزب ما حزب اللّه است. و اما گروه طغیانگر حزب شیطان اند. آن کسى که ما و دشمنانمان را مساوى بداند، از ما نیست.»(12)، (13)