آیین رحمت - معارف اسلامی و پاسخ به شبهات کلامی

برخى براى حجّیت بخشیدن به شورا، به مشورت هاى پیامبر(ص) با اصحابش استدلال کرده اند؛ اما این استدلال باطل است زیرا: عمده مشورت هاى پیامبر در جنگها بوده و در مواردی نیز برخلاف نظر مشاوران خود عمل کرده است و گاهی هم برای سنجش نیت ها و باطن افراد و میزان تسلیم پذیری آنها صورت می گرفته است. و نهایتا اینکه ایشان می خواست بدین وسیله فرهنگ مشورت کردن زمامداران با زیردستان را تعلیم دهد. بنابراین با وجود نصوصی که از پیامبر در امر خلافت وجود دارد شورایی که معصوم از خطا نیست اعتباری ندارد.

برخى براى اعتبار و حجّیت بخشیدن به شورا به مشورت هاى پیامبر(صلى الله علیه وآله) با اصحابش در امور مختلف استدلال کرده اند، اما این استدلال به چند دلیل باطل است، زیرا
اول: عمده مشورت هاى پیامبر(صلى الله علیه وآله) در جنگ ها بوده است، ابوهریره مى گوید: «کسى را مانند پیامبر(صلى الله علیه وآله) ندیدم که این قدر با اصحابش مشورت کند و مشورت هاى او تنها در امور جنگ بود».(1)
  دوم: در مواردى نیز مشاهده مى شود که پیامبر(صلى الله علیه وآله) با اصحابش مشورت نمود، ولى در عین حال با آنان مخالفت کرده است، همانند مشورت در صلح حدیبیه، و امارت و فرماندهى زید بن اسامه در جنگ موته و فرماندهى اسامة بن زید در اواخر حیات پیامبر(صلى الله علیه وآله).
سوم: یکى از اهداف مشورت هاى پیامبر(صلى الله علیه وآله) با مردم و اصحاب خود، آشکار کردن نیت ها و باطن افراد بوده است تا روشن شود چه کسى در مقابل دستورات پیامبر(صلى الله علیه وآله) تسلیم محض و چه کسى در تبعیت از پیامبر (صلى الله علیه وآله) مردّد است.
چهارم: پیامبر(صلى الله علیه وآله) بعنوان الگویى کامل براى انسانها، مى خواست تا بدین وسیله مشورت کردن با زیر دستان را به همه زمامداران تعلیم دهد، اگر چه خود آن حضرت (صلى الله علیه وآله) از مشورت کردن با دیگران بى نیاز بود.(2)
لذا با وجود نصوصی که از پیامبر(صلى الله علیه وآله) در امر خلافت وجود دارد شورایی که معصوم از خطا نیست اعتباری ندارد.