آیین رحمت - معارف اسلامی و پاسخ به شبهات کلامی

شیعیان معتقدند که ائمه اهل بیت(ع) شایستگى تفسیر و تأویل قرآن را دارند؛ زیرا اهل بیت(ع) راسخون در علم و اهل ذکرند که خداوند در قرآن دستور مراجعه به آنها را داده است. ولی اهل سنت معتقدند که در مورد تفسیر قرآن تمام اصحاب شایسته اند و پس از آنها، علماى امّت اسلامى سزاوار تفسیر کردن قرآنند و در مورد تأویل، بیشتر آنان گفته اند: کسى جز خداوند بر تأویل قرآن آگاه نیست.

شیعیان معتقدند که ائمه اهل بیت(علیهم السلام) شایستگى تفسیر و تأویل قرآن را دارند زیرا اهل بیت(علیهم السلام) «راسخون در علم» و «اهل ذکر»اند که خداوند در آیه «فَاسْأَلُوا أَهْلَ الذِّکْرِ إِنْ کُنْتُمْ لاَ تَعْلَمُونَ»؛ (پس بپرسید از اهل ذکر اگر نمى دانید)(1) دستور مراجعه به آنها را داده است.
و در آیه «...وَمَا یَعْلَمُ تَأْوِیلَهُ إِلاَّ اللهُ وَالرَّاسِخُونَ فِی الْعِلْمِ...»؛ (تفسیر آنها را جز خدا و راسخان در علم نمى دانند)،(2) ایشان را عالم به تأویل قرآن دانسته.
و اهل تسنن معتقدند که در مورد تفسیر قرآن، در درجه نخست، تمام اصحاب شایسته اند؛ و پس از آنها، علماى امّت اسلامى سزاوار تفسیر کردن قرآنند و در مورد تأویل، بیشتر آنان گفته اند کسى جز خداوند، بر تأویل قرآن، آگاه نیست.(3)