آیین رحمت - معارف اسلامی و پاسخ به شبهات کلامی

بر اساس روایات معصومین(ع)، استفاده از تربت امام حسین(ع) برکات بسیاری دارد، که از نخستین روز ولادت، و با بازکردن کام نوزاد آغاز شده و تا واپسین لحظات حیات و قراردادن تربت در قبر، به پایان مى رسد. در روایات آمده امام سجاد(ع)، تربت امام حسین(ع) را در پارچه اى نگه مى داشت و در هنگام نماز بر روی سجاده اش ریخته و بر آن سجده مى کرد. از این رو ساختن مهر و تسبیح با تربت کربلا و همراه داشتن آن و خوردن مقدار بسیار کمى از آن به قصد شفا و باز کردن افطار در روز عید فطر مورد توصیه ائمّه اطهار(ع) بوده است.

در روایتى از امام موسى بن جعفر(علیهما السلام) مى خوانیم: «لا تَأْخُذُوا مِنْ تُرْبَتی شَیْئاً لِتَبَرَّکُوا بِهِ، فَإِنَّ کُلَّ تُرْبَة لنا مُحَرَّمَةٌ إِلاَّ تُرْبَةُ جَدِّى الْحُسَیْنِ بْنِ عَلِىٍّ(علیهما السلام) فَإِنَّ اللهَ عَزَّ وَ جَلَّ جَعَلَها شِفاءً لِشِیعَتِنا وَ أَوْلِیائِنا»؛ (از تربت من چیزى براى تبرّک بر ندارید، زیرا همه تربت ها جز تربت جدّم امام حسین(علیه السلام) (خوردنش) حرام است. خداوند ـ عزّ و جلّ ـ آن را براى شیعیان و دوستان ما شفا قرار داده است!).(1)
در حالات امام سجّاد(علیه السلام) آمده است که در پارچه اى تربت امام حسین(علیه السلام) را نگه مى داشت.
«فَکانَ إِذا حَضَرَتْهُ الصَّلاةُ صَبَّهُ عَلى سَجّادَتِهِ وَ سَجَدَ عَلَیْهِ»؛ (هرگاه وقت نماز مى رسید، آن (تربت) را روى سجّاده اش مى ریخت و بر آن سجده مى کرد).(2)
مجموع روایاتى که در مورد تربت امام حسین(علیه السلام) وارد شده است، مى رساند که استفاده از برکت آن تربت پاک، از نخستین روز ولادت، با بازکردن کام نوزاد با آن آغاز شده و تا واپسین لحظات حیات و قراردادن تربت در قبر، به پایان مى رسد.(3) همچنین ساختن مهر و تسبیح با تربت کربلا و همراه داشتن آن و خوردن مقدار بسیار کمى (مثلا به اندازه یک عدس در آب حل کند و بخورد) از آن به قصد شفا و باز کردن افطار در روز عید فطر با آن مورد ترغیب و توصیه ائمّه اطهار(علیهم السلام) بوده است.(4) ؛(5)