آیین رحمت - معارف اسلامی و پاسخ به شبهات کلامی

نوحه سرایى که به صورت خواندن اشعار سوزناک و پر معنى در مصائب امام حسین(ع) و یارانش مى باشد و سبب تحریک احساسات مسلمین و تبیین حوادث و خاطرات عاشوراست، شیوه اى مرسوم در عزادارى است. این شیوه، ریشه در عصر ائمّه(ع) دارد. ائمه(ع) با تشویق نوحه سرایان و مرثیه خوانان، آنان را به سرودن اشعار و نوحه سرایى و بیان حوادث کربلا و فجایع بنى امیّه ترغیب کرده و پاداش فراوانى را براى چنین اعمالى ذکر مى کردند. امیرمؤمنان(ع) و حضرت زهرا(س) نیز پس از رحلت پیامبر(ص) اشعارى را در رثاى آن حضرت سرودند.

نوحه سرایى که به صورت خواندن اشعار سوزناک و پر معنى در مصائب امام حسین(علیه السلام) و یارانش مى باشد و سبب تحریک احساسات و عواطف مسلمین و تبیین حوادث و خاطرات عاشورا است، شیوه اى معمول و مرسوم در عزادارى است. این شیوه، ریشه در عصر ائمّه(علیهم السلام) دارد.
امامان اهل بیت(علیهم السلام) با تشویق نوحه سرایان و مرثیه خوانان، آنان را به سرودن اشعار و نوحه سرایى و بیان حوادث کربلا و فجایع بنى امیّه ترغیب کرده و پاداش فراوانى را براى چنین اعمالى ذکر مى کردند.
امیرمؤمنان(علیه السلام) و حضرت زهرا(علیها السلام) نیز پس از رحلت پیامبر گرامى اسلام(صلى الله علیه وآله) اشعارى را در رثاى آن حضرت سرودند.(1)
برخى از دانشمندان اهل سنّت نیز اشعارى را از زهراى مرضیّه(علیها السلام) در فراق پدر بزرگوارش نقل کرده اند.
«حاکم نیشابورى» مى نویسد: هنگامى که رسول خدا(صلى الله علیه وآله) را به خاک سپردند، فاطمه(علیها السلام) خطاب به «اَنس» فرمود: «یا أَنَسُ أَطابَتْ أَنْفُسُکُمْ أَنْ تَحْثُوا التُّرابَ عَلى رَسُولِ اللهِ»؛ (اى انس آیا قلبتان رضایت داد که بر بدن رسول خدا(صلی الله علیه و آله) خاک بریزید؟).
سپس ادامه داد:
«یا أَبَتاهُ أَجابَ رَبّاً دَعاهُ *** یا أَبَتاهُ مِنْ رَبِّهِ ما أَدْناهُ
یا أَبَتاهُ جَنَّةُ الْفِرْدَوْسِ مَأْواهُ *** یا أَبَتاهُ إِلى جِبْرَئِیلَ أَنْعاهُ»
(پدر جان اى آن که دعوت پروردگارش را اجابت کردى؛ پدر جان اى آن که به پروردگار خویش نزدیک (و ملحق) شدى.
پدر جان! بهشت برین جایت باد؛ پدر جان! رحلت تو را به جبرئیل خبر مى دهم).(2)
همچنین «امّ سلمه» در محضر رسول خدا(صلى الله علیه وآله) در مرگ پسر عمویش، نوحه سرایى کرد و با حزن و اندوه اشعارى را خواند.(3)
امام باقر(علیه السلام) به فرزندش امام صادق(علیه السلام) سفارش کرد که مقدارى از مالم را وقف کن براى آن که به مدّت ده سال جمعى از نوحه سرایان در «منا» برایم نوحه سرایى کنند.(4)، (5)