آیین رحمت - معارف اسلامی و پاسخ به شبهات کلامی

وهابيان پيروان محمدبن عبدالوهاب هستند كه افكار خود را از ابن تيميه، متوفّاى 728 گرفته است. صفات بارز وهابيان، تعصب، خشونت، بى رحمى و قساوت، و قشرى گرى و متحجّر بودن است.  محمدبن عبدالوهاب در خلال سال هاى 1160 تا 1206 هجرى قمرى، با همكارى زمامداران محلّى، و افروختن آتش هاى تعصّب هاى خشن در ميان اقوام بيابان گرد حجاز، توانست مخالفان خود را عقب براند، و بر دستگاه حكومت به طور مستقيم و غير مستقيم سلطه پيدا كند. در اين راه، خون هاى زيادى از مسلمين حجاز و غير حجاز ريخته شد.

وهابيان گروهى كه هم اكنون بر حجاز حكومت مى كنند؛ پيروان محمدبن عبدالوهاب هستند كه افكار خود را از ابن تيميه، (احمد بن عبدالحميد دمشقى) متوفّاى 728 گرفته است.
محمدبن عبدالوهاب در خلال سال هاى 1160 تا 1206 هجرى قمرى كه سال وفات او بود؛ با همكارى زمامداران محلّى، و افروختن آتش هاى تعصّب هاى خشن در ميان اقوام بيابان گرد حجاز؛ توانست مخالفان خود را عقب براند، و بر دستگاه حكومت به طور مستقيم و غير مستقيم سلطه پيدا كند؛ و در اين راه، خون هاى زيادى از مسلمين حجاز و غير حجاز ريخته شد.
حتى بعد از مرگ او، پيروانش از طريق بيابان هاى حجاز به عراق حمله ور شده، به كربلا ريختند؛ و با استفاده از تعطيل بودن شهر به مناسبت روز عيد غدير و مسافرت بسيارى از اهالى به نجف؛ ديوار شهر را شكافته، و به داخل شهر رخنه كردند و به تخريب حرم امام حسين(عليه السلام) و ساير اماكن مقدّس پرداختند؛ و عده كثيرى (در حدود پنج هزار نفر) را كشتند، و خانه ها را غارت كردند، و تمام درهاى گران قيمت و هداياى نفيس مرقد حسينى و اموال مردم را غارت كرده با خود بردند!
آنها در سال 1344 به ويران كردن قبور بزرگان اسلام در حجاز پرداختند؛ و جز قبر پيامبر اسلام(صلى الله عليه وآله) - آن هم به خاطر ترس از خشم عمومى مسلمين - همه را با خاك يكسان كردند!
صفات بارز وهابيان، تعصب، خشونت، بى رحمى و قساوت، و قشرى گرى و متحجّر بودن است. (1)