آیین رحمت - معارف اسلامی و پاسخ به شبهات کلامی

بعد از مرگ داعى بیست و ششم، اکثر طیبیان جانشینى داود بن قطب شاه را پذیرفته و داودیه لقب گرفتند، ولى سلیمان بن حسن آن را نپذیرفت و خود ادعاى داعیت نمود. اکبرشاه هیئتى را براى حل مسئله به گجرات اعزام کرد. هیئت داوران در سال 1005هـ به نفع داود بن قطب شاه نظر داد. اکثر بهره هاى طیبى هند، داعیت وى را پذیرفته و خود را داودى نامیدند. امّا اکثر طیبیان یمن ادعاى سلیمان بن حسن را پذیرفته و سلیمانیه نامیده شدند. از این تاریخ داعیان مطلق طیبیان به دو دسته سلیمانى ها و داودى ها تقسیم شد.

بعد از مرگ داعى بیست و ششم، اکثر طیبیان به خاطر جانشینى داود بن قطب شاه در وقت حضور داود بن عجب شاه در دربار اکبر شاه، جانشینى داود بن قطب شاه را پذیرفته و داودیه لقب گرفتند، ولى سلیمان بن حسن آن را نپذیرفت و خود ادعاى داعیت نمود. وى سندى ارائه داد که در آن تصریح شده بود که او داعى است، ولى داودیان آن را جعلى دانسته و ساخته اطرافیان سلیمان بن حسن مى دانند. پسر داود بن عجب شاه نیز مسائل مالى را پیش کشیده و مسئله به دادگاه کشیده شد. اکبرشاه هیئتى را براى حل مسئله به گجرات اعزام کرد. هیئت داوران در سال 1005هـ به نفع داود بن قطب شاه نظر داده و باعث شد که اکثریت بهره هاى طیبى هند، داعیت وى را پذیرفته و خود را داودى بنامند. ولى گویا این دعوایى یمنى - هندى بود و اکثریت طیبیان یمن ادعاى سلیمان بن حسن را پذیرفته و سلیمانیه نامیده شدند. از این تاریخ داعیان مطلق طیبیان به دو دسته سلیمانى ها و داودى ها تقسیم شد که تاکنون ادامه دارد. (1)