پاسخ اجمالی:
«اسوة» به گفته مقائيس اللّغه در اصل به معناى مداوا و درمان و اصلاح آمده و لذا به طبيب، «آسِى» گفته مى شود و «اَسَى» (بر وزن عصا) به معناى غم و اندوه است. سپس اين واژه به معناى پيروى و تبعيت و دنباله روی نيز آمده، از آن جهت كه مداوا و درمان و اصلاح نياز به پى گيرى دارد. ولى راغب در مفردات معناى اصلى «اُسوه» را همان حالت پيروى مى داند؛ خواه در نيكى ها باشد يا بدى ها.
پاسخ تفصیلی:
«اسوة» به گفته مقائيس اللّغه در اصل به معناى مداوا و درمان و اصلاح آمده و لذا به طبيب، «آسِى» گفته مى شود و «اَسَى» - بر وزن عصا - به معناى غم و اندوه است؛ شايد از اين جهت كه مداوا و درمان بيمار و مجروح معمولا آميخته با غم و درد است، سپس اين واژه به معناى پيروى و تبعيت و دنباله گيرى نيز آمده، از آن جهت كه مداوا و درمان و اصلاح نياز به پى گيرى دارد.
ولى راغب در مفردات معناى اصلى «اُسوه» را همان حالت پيروى مى داند؛ خواه در نيكى ها باشد يا بدى ها. بعضى نيز معتقدند كه «اُسَى» به صورت ناقص واوى ويايى هر دو استعمال شده، اگر ناقص يايى باشد معناى حزن و غم دارد و لذا به فاجعه غم انگيز «مأساة» گفته مى شود و اگر واوى باشد معناى معالجه و اصلاح را دارد.(1)
تا کنون هیچ نظری برای این مطلب درج نشده است.