آیین رحمت - معارف اسلامی و پاسخ به شبهات کلامی

امام حسین(ع) در نوجوانى، از موضع گیری هاى سیاسى پدر خود پیروى و حمایت مى کرد و در دوران خلافت پدرش، علی(ع)، در صحنه هاى سیاسى و نظامى در کنار آن حضرت قرار داشت و در هر سه جنگ ایشان، شرکت فعال داشت. او پس از شهادت پدر در کنار برادر خویش  بود و در صحنه نظامى و پیشروى به سوى سپاه شام حضور داشت، و در جریان پیشنهاد صلح، طرف مشورت برادر بود.

امام حسین(علیه السلام) از دوران نوجوانى که شاهد انحراف دستگاه حکومت اسلامى از مسیر اصلى خود بود، از موضع گیری هاى سیاسى پدر خود پیروى و حمایت مى کرد؛ چنانکه در زمان خلافت عمر بن خطاب، روزى وارد مسجد شد و دید عمر بر فراز منبر نشسته است، با دیدن این صحنه، بالاى منبر رفت و به عمر گفت: از منبر پدرم پایین بیا و بالاى منبر پدرت برو!

عمر که قافیه را باخته بود، گفت: پدرم منبر نداشت! آنگاه او را در کنار خود نشانید و پس از آنکه از منبر پایین آمد، او را به منزل خود برد و پرسید: این سخن را چه کسى به تو یاد داده است؟ او پاسخ داد: هیچ کس!(1)

امام حسین(علیه السلام) در دوران خلافت پدرش، امیرمؤمنان(علیه السلام)، در صحنه هاى سیاسى و نظامى در کنار آن حضرت قرار داشت. او در هر سه جنگى که در این دوران براى پدر ارجمندش پیش آمد، شرکت فعال داشت.(2)

در جنگ جمل فرماندهى جناح چپ سپاه امیر مومنان(علیه السلام) به عهده وى بود.(3) و در جنگ صفین، چه از راه سخنرانی هاى پرشور و تشویق یاران امام على(علیه السلام) جهت شرکت در جنگ، و چه از رهگذر پیکار با قاسطین، نقشى فعال داشت.(4) در جریان حکمیت نیز یکى از شهود این ماجرا از طرف امام على(علیه السلام) بود.(5)

امام حسین(علیه السلام) پس از شهادت امام على(علیه السلام) در کنار برادر خویش، رهبر و پیشواى وقت، حسن بن على(علیه السلام) قرار گرفت، و هنگام حرکت نیروهاى امام مجتبى(علیه السلام) به سمت شام، همراه آن حضرت در صحنه نظامى و پیشروى به سوى سپاه شام حضور داشت، و هنگامى که معاویه به امام حسن(علیه السلام) پیشنهاد صلح کرد، امام حسن، او و عبدالله بن جعفر را فراخواند و درباره این پیشنهاد، با آن دو به گفتگو پرداخت.(6) و بالاخره پس از متارکه جنگ و انعقاد پیمان صلح، همراه برادرش به شهر مدینه بازگشت و همان جا اقامت گزید.(7)، (8)