آیین رحمت - معارف اسلامی و پاسخ به شبهات کلامی

علیمحمد باب ادعا می کند ظهورش در ردیف بعثت پیامبران اولوالعزم و نویدبخش دین جدیدی به نام بیان است. در کتاب بیان توضیح می دهد که قیامت پیروان هر کدام از پیامبران، با بعثت پیامبر بعدی و دعوت او به دین جدید شکل می گیرد و به همین جهت، ظهور خود را به عنوان به انتها رسیدن اسلام و شروع قیامت برای مسلمانان می داند. بر این اساس او معتقد است هر ظهوری قیامت ظهور قبلی است و شیء تا به مقام کمال نرسد، قیامت آن نمی شود. به همین منوال وی کتاب خود بیان را ناسخ قرآن و دین بیان را ناسخ اسلام می داند.

علی محمد شیرازی، ظهور خود را در ردیف ظهورات سابقه، مانند حضرت موسی، حضرت عیسی و حضرت محمد بن عبدالله ( صلّی الله علیه وآله ) قرار داده! و معتقد است که با ظهورش، دین جدیدی به نام "بیان" تحقق پذیرفته است.
کیفیت چنین ادعائی از نظر علی محمد شیرازی، در باب السابع من الواحد الثانی از کتاب بیان فارسی، چنین مورد شناسائی قرار گرفته شده است:
"الواحد الثانی فی بیان یوم القیمة" خلاصه این باب آنکه«مراد از یوم قیامت، ظهور شجره حقیقت است و مشاهده نمی شود که احدی از شیعه، یوم قیامت را فهمیده باشد؛ بلکه همه موهوماً امری را توهم نموده که عندالله حقیقت ندارد و آنچه عندالله و عند عرف اهل حقیقت مقصود از یوم قیامت است، این است که از وقت ظهور شجره حقیقت در هر زمان به هر اسم، الی حین غروب آن، یوم قیامت است؛ مثلا از یوم بعثت عیسی تا یوم عروج آن، قیامت موسی بود؛ که ظهور الله در آن زمان، ظاهر بود به ظهور آن حقیقت؛ که جزا داد هر کس مؤمن به موسی بود به قول خود و هر کس مؤمن نبود جزا داد به قول خود؛ زیرا که ما شهد الله در آن زمان، ماشهدالله فی الانجیل بود و بعد یوم بعثت رسول الله تا یوم عروج آن، قیامت عیسی بود که شجره حقیقت ظاهر شده در هیکل محمدیه و جزا داد هر کس مؤمن به عیسی بود و عذاب فرمود به قول خود هر کس که مؤمن به آن نبود و از حین ظهور شجره بیان الی ما یغرب، قیامت رسول الله است که در قرآن خداوند وعده فرموده، که اول آن بعد از دو ساعت و یازده دقیقه از شب پنجم جمادی الاول ( صح الاولی ) سنه هزار و دویست و شصت، که سنه هزار و دویست و هفتاد بعثت می شود، اول یوم قیامت قرآن بوده، و الی غروب شجره حقیقت، قیامت قرآن است؛ زیرا که شیء تا به مقام کمال نرسد، قیامت آن نمی شود و کمال دین اسلام الی اول ظهور منتهی شد و از اول ظهور تا حین غروب آغاز شجره اسلام، آنچه هست ظاهر می شود. و قیامت "بیان" در ظهور من یظهره الله هست؛ زیرا که امروز "بیان" در مقام نطفه است و در اول ظهور من یظهره الله، آخر کمال "بیان" است. ظاهر می شود که ثمرات اشجاری که غرس کرده بچیند؛ چنانچه ظهور قائم آل محمد بعینه همان ظهور رسول الله هست، ظاهر نمی شود الا آنکه ثمرات اسلام را از آیات قرآنیه که در افئده مردم غرس فرموده اخذ نماید، و اخذ ثمره اسلام نیست الاّ ایمان به او، و تصدیق به او و حال که ثمره بر عکس بخشید و در بحبوحه اسلام ظاهر شده و کل به نسبت او اظهار اسلام می کنند و او را به غیر حق در جبل "ماکو" ساکن می کنند.»
بر این اساس علی محمد شیرازی معتقد است: هر ظهوری قیامت ظهور قبلی است: و شیء تا به مقام کمال نرسد، قیامت آن نمی شود.
بنابراین قیامت دیانت یهود که آن بلوغ و کمال دیانت یهود است، همانا ظهور عیسی بوده است، و قیامت و کمال دین عیسی در ظهور محمد ( صلّی الله علیه وآله ) و قیامت و کمال دین محمد در ظهور علی محمد شیرازی یا صاحب "بیان" است! و قیامت و کمال دین "بیان" به زعم علی محمد شیرازی و بر اساس سند مذکور در ظهور من یظهره الله خواهد بود!
بدین منوال و همانطور که ادوارد براون تصریح کرده است:« در کمال وضوح مستفاد می شود که باب، خود و« من یظهره الله » را دو ظهور مستقل در ردیف ظهورات سابقه، تصور می کرده است ».(1)،(2)
او با آوردن احکام نو و جدید، خود را ناسخ اسلام و احکام اسلام دانسته و کتاب خود«بیان» را، ناسخ قرآن قلمداد کرده است. در واحد دوم باب هفتم«بیان» گوید: و از حین ظهور شجره بیان، الى ما یغرب، قیامت (آخر دین) رسول الله (محمّد(صلى الله علیه وآله وسلم)) است، که در قرآن خداوند وعده فرموده بود، که اول آن بعد از دو ساعت و یازده دقیقه از شب پنجم جمادى الاولى سنه 1260 بعثت مى شود، اول قیامت (آخر) قرآن بوده... چنانکه ظهور قائم آل محمّد(علیه السلام) بعینه همان ظهور رسول الله است...
او حتى در کتاب "احسن القصص" خود در سوره 52، خود را به جاى پیامبر قلمداد کرده و تحدى به مثل نموده، مى گوید: (و ان کنتم فی ریب مما قد انزل الله علی عبدنا هذا فأتوا حرف من مثله) و اگر در آنچه که خداوند بر بنده ی ما (باب) نازل کرده شک دارید، چند حرف مانند آن را بیاورید.(3)