آیین رحمت - معارف اسلامی و پاسخ به شبهات کلامی

دوران امامت ائمه(ع) تا وفات امام عسکرى(ع)، به چهار دوره تقسیم می شود: 1 - دروه مماشات و تسالم مصلحتى امام با حکومت در25 سال خانه نشینی حضرت علی(ع). 2 - دوره قدرت یافتن ائمه در4 سال و نه ماه حکومت حضرت علی(ع) و چند ماه حکومت امام حسن(ع). 3 - دوره تلاش تشکیل نظام عادلانه اسلامی در 20 سال بین صلح امام حسن(ع) تا شهادت امام حسین(ع). 4 - دوره تعقیب و تبلیغ نیمه مخفی شیعیان در نزدیک به دو قرن بعد از شهادت امام حسین(ع) تا شهادت امام حسن عسکری(ع).

دوران امامت ائمه(علیهم السلام) پس از رحلت پیامبر اسلام تا وفات امام عسکرى(علیه السلام) (260 ه)، بر چهار دوره استوار شده است:
1- دروه مماشات و تسالم مصلحتى امام با حکومت وقت؛ این دوره، فاصله زمانى بیست و پنج سال میان رحلت پیامبر اکرم(صلی الله علیه وآله) تا آغاز خلافت امیرمومنان(علیه السلام) را شامل مى شود.
2- دوره به قدرت رسیدن امام؛ این دوره، چهار سال و نه ماه خلافت امیرمومنان(علیه السلام) و چند ماه خلافت امام حسن(علیه السلام) را در برمى گیرد.
این دوره علی رقم عمر کوتاه و با وجود ملالت ها و دردسر های فراوان که از سوی دشمنان رنگارنگ اسلام برای این دو بزرگوار تراشیده شد، درخشنده ترین سال های حکومت اسلامی به شمار می آید.
3- دوره تلاش سازنده کوتاه مدت براى محو حکومت جور و تشکیل نظام عادلانه اسلامى؛
این دوره شامل بیست سال بین صلح امام حسن(علیه السلام) (در سال 41) و شهادت امام حسین(علیه السلام) (سال 61) مى‏ شود. پس از انعقاد پیمان آتش بس اضطرارى میان امام مجتبى(علیه السلام) و معاویه که از آن به صلح تعبیر مى‏ شود، عملا کار نیمه مخفى شیعه شروع شده و برنامه هایى که هدف نهایى آن، بازگرداندن قدرت به خاندان پیامبر در فرصت مناسب بود، آغاز گشت.
این فرصت طبق برآورد عادی چندان دور از دسترس نبود و با مرگ معاویه، امید تحقق آن وجود داشت.
4- چهارمین دوره، دوره تعقیب و ادامه کار نیمه مخفى شیعه به رهبرى امامان، در برنامه هایى دراز مدت بود؛
این دوره در طول نزدیک به دو قرن و با پیروزی ها و شکست هائی در مراحل گوناگون، همراه با پیروزی قاطع در زمینه کار ایدئولوژیک و آمیخته با صدها تاکتیک مناسب و مزین با هزاران جلوه از اخلاص و فداکاری تعقیب گردید.(1)
ویژگی هاى این دوره را مى ‏توان چنین خلاصه کرد:
الف - نومیدى ائمه از پیروزى حرکت مسلحانه.
ب- کوشش سازنده به امید ایجاد حکومت الهى اسلامى و قبضه قدرت توسط خاندان پیامبر در دراز مدت.
ج - زمینه سازى براى رسیدن به این هدف از رهگذر کار فرهنگى و تربیت کادر انسانى مناسب و مورد لزوم.
د- تبیین تفکر اصیل اسلامى و نشان دادن بدعت ها و تحریف ها.(2)