آیین رحمت - معارف اسلامی و پاسخ به شبهات کلامی

در قسمت اول سوره بلد، بعد از ذکر سوگندهاى پرمعنائى، اشاره به توأم بودن زندگى انسان در عالم دنیا با مشکلات و رنج شده؛ در بخش دیگر به برخی از نعمت هاى الهى و ناسپاسى انسان اشاره شده؛ در آخرین بخش این سوره، مردم را به دو گروه «اصحاب المیمنة» و «اصحاب المشئمة» تقسیم کرده، و سرنوشت آنها را بیان مى کند.

این سوره در عین کوتاهى، حقایق بزرگى را در بردارد.
1 ـ در قسمت اول این سوره، بعد از ذکر سوگندهاى پرمعنائى، اشاره به این حقیقت شده که: زندگى انسان در عالم دنیا همواره توأم با مشکلات و رنج است، تا از یکسو، خود را براى رفتن به جنگ مشکلات آماده سازد.
و از سوى دیگر، انتظار آرامش و آسودگى مطلق را در این جهان از سر بیرون کند، آرامش مطلق تنها در زندگى آخرت امکان پذیر است و بس.
2 ـ در بخش دیگرى از این سوره، قسمتى از مهمترین نعمت هاى الهى را بر انسان مى شمرد، و سپس به ناسپاسى او در مقابل این نعمت ها اشاره مى کند.
3 ـ در آخرین بخش این سوره، مردم را به دو گروه: «اصحاب المیمنة» و «اصحاب المشئمة» تقسیم کرده، و گوشه اى از صفات اعمال گروه اول (مؤمنان صالح) و سپس سرنوشت آنها را بیان مى کند، و بعد، به نقطه مقابل آنها یعنى کافران و مجرمان و سرنوشت آنها مى پردازد.
تعبیر آیات سوره، بسیار قاطع و کوبنده، جمله بندى ها، کوتاه و پرطنین، و الفاظ، بسیار مؤثر و گویا است، و شکل آیات و محتوا نشان مى دهد: این سوره از سوره هاى «مکّى» است. (1)