آیین رحمت - معارف اسلامی و پاسخ به شبهات کلامی

آیه 19 سوره حج، درباره سرنوشت مبارزه على(ع)، حمزه، و عبیدة بن حارث بن عبدالمطلب با ولید بن عتبه و عتبة بن ربیعه و شیبة بن ربیعه در جنگ بدر نازل شده است.

در آیه (19) سوره «حج» می خوانیم: «هذانِ خَصْمانِ اخْتَصَمُوا فِی رَبِّهِمْ فَالَّذِینَ کَفَرُوا قُطِّعَتْ لَهُمْ ثِیابٌ مِنْ نار یُصَبُّ مِنْ فَوْقِ رُؤُسِهِمُ الْحَمِیمُ»؛ (اینان دو گروهند که درباره پروردگارشان به مخاصمه و جدال پرداختند؛ کسانى که کافر شدند، لباس هائى از آتش براى آنها بریده شده، و مایع سوزان و جوشان برسرشان ریخته مى شود).
شأن نزول:
جمعى از مفسران شیعه و اهل تسنن، شأن نزولى براى آیه فوق نقل کرده اند که فشرده اش این است:
«روز جنگ بدر، سه نفر از مسلمانان (على(علیه السلام)، حمزه، و عبیدة بن حارث بن عبدالمطلب) به میدان نبرد آمدند، و به ترتیب «ولید بن عتبه» و «عتبة بن ربیعه» و «شیبة بن ربیعه» را از پاى در آوردند، آیه فوق نازل شد و سرنوشت این مبارزان را بیان کرد.
و نیز نقل کرده اند:«ابوذر» سوگند یاد مى کرد: این آیه درباره مردان فوق نازل شده.(1)
ولى همان گونه که بارها گفته ایم وجود شأن نزول خاص، هرگز مانع عمومیت مفهوم آیه نمى شود.(2)