آیین رحمت - معارف اسلامی و پاسخ به شبهات کلامی

منظور ستارگان درخشانى است که نور آنها پرده هاى ظلمت را مى شکافد و در چشم آدمى نفوذ مى کند.

در اولین آیه از سوره «طارق» مى خوانیم (سوگند به آسمان و کوبنده شب)؛ «وَ السَّماءِ وَ الطّارِقِ».
«طارِق» از ماده «طرق» (بر وزن برق) به معنى کوبیدن است و راه را از این جهت «طریق» گویند که با پاى رهروان کوبیده مى شود و «مِطْرَقَه» به معنى پتک و چکش است که براى کوبیدن فلزات و مانند آن به کار مى رود.
و از آنجا که درهاى خانه ها را به هنگام شب مى بندند و کسى شب وارد مى شود، ناچار است در را بکوبد، به اشخاصى که در شب وارد مى شوند «طارق» گویند.
امیر مؤمنان على(علیه السلام) درباره «اشعث بن قیسِ» منافق، که شب هنگام به در خانه آن حضرت آمد و حلواى شیرینى با خود آورده بود که به پندار خام خویش قلب على(علیه السلام) را به خود متوجه سازد، تا در ماجرائى به نفع او حکم کند، مى فرماید«وَ أَعْجَبُ مِنْ ذلِکَ طارِقٌ طَرَقَنا بِمَلْفُوفَة فِی وِعائِها»
  (و از این شگفت انگیزتر داستان کسى است که شب هنگام، در خانه را کوبید و بر ما وارد شد، در حالى که ظرف سرپوشیده پر از حلواى لذیذ با خود آورده بود...). (1)
اما، قرآن خودش در اینجا «طارق» را تفسیر کرده، مى گوید: «این مسافر شبانه، همان ستاره درخشانى است که بر آسمان ظاهر مى شود و به قدرى بلند است که گوئى مى خواهد سقف آسمان را سوراخ کند و نورش به قدرى خیره کننده است که تاریکى ها را مى شکافد و به درون چشم آدمى نفوذ مى کند».
در این که: آیا منظور ستاره معینى است مانند ستاره «ثریا» (از نظر بلندى و دورى در آسمان) یا ستاره «زحل»، یا «زهره» یا «شهب» (از نظر روشنائى خیره کننده)، یا اشاره به همه ستارگان آسمان است؟ تفسیرهاى متعددى گفته شده، ولى با توجه به این که در آیات سوره «طارق» آن را به «نجم ثاقب» (ستاره نفوذ کننده) تفسیر کرده است، معلوم مى شود: منظور هر ستاره اى نیست، بلکه ستارگان درخشانى است که نور آنها پرده هاى ظلمت را مى شکافد و در چشم آدمى نفوذ مى کند.(2)