آیین رحمت - معارف اسلامی و پاسخ به شبهات کلامی

 دلیل اینکه قرآن هدایت خود را مخصوص پرهیزکاران دانسته، این است که؛ تا مرحله اى از تقوا در وجود انسان نباشد(مرحله تسلیم در مقابل حق و پذیریش آنچه هماهنگ با عقل و فطرت است)، محال است انسان از هدایت کتاب هاى آسمانى و دعوت انبیاء بهره بگیرد. به تعبیر دیگر هم در«هدایت تکوینى» و هم در«هدایت تشریعى» علاوه بر«فاعلیت فاعل»، «قابلیت قابل» نیز شرط است. لذا خداوند مى فرماید: «قرآن هادى و راهنماى متقیان است».

مسلماً قرآن براى هدایت همه جهانیان نازل شده، اما دلیل اینکه قرآن آنرا مخصوص پرهیزکاران دانسته علتش این است که: تا مرحله اى از تقوا در وجود انسان نباشد (مرحله تسلیم در مقابل حق و پذیریش آنچه هماهنگ با عقل و فطرت است) محال است انسان از هدایت کتاب هاى آسمانى و دعوت انبیاء بهره بگیرد.
به تعبیر دیگر افراد فاقد ایمان دو گروهند: گروهى هستند که در جستجوى حق اند و این مقدار از تقوا در دل آنها وجود دارد که هر جا حق را ببینند پذیرا مى شوند. گروه دیگرى افراد لجوج، متعصب و هوا پرستى هستند که نه تنها در جستجوى حق نیستند بلکه هر جا آن را بیابند براى خاموش کردنش تلاش مى کنند. مسلماً قرآن و هر کتاب آسمانى دیگر تنها به حال گروه اول مفید بوده و هست و گروه دوم از هدایت آن بهره اى نخواهند گرفت.
و باز به تعبیر دیگر: علاوه بر «فاعلیت فاعل»، «قابلیت قابل» نیز شرط است، هم در هدایت تکوینى و هم در هدایت تشریعى. زمین شوره زار هرگز سنبل بر نیارد اگر چه هزاران مرتبه باران بر آن ببارد، بلکه باید زمین آماده باشد تا از قطرات زنده کننده باران بهره گیرد. سرزمین وجود انسانى نیز تا از لجاجت و عناد و تعصب پاک نشود، بذر هدایت را نمى پذیرد، و لذا خداوند مى فرماید: «قرآن هادى و راهنماى متقیان است».(1)، (2)