آیین رحمت - معارف اسلامی و پاسخ به شبهات کلامی

در سوره «کهف» به چهار ویژگی «قرآن» اشاره شده است: 1. کژی و کاستی در آن وجود ندارد. 2. ثابت و پایدار است و موجب حفظ کتب دیگر نيز می شود. 3. انذار دهنده بدکاران از آتش جهنّم است. 4. بشارت دهنده بهشت به مؤمنانی است که عمل صالح انجام می دهند.

خداوند در ابتدای سوره «کهف» به بيان اوصاف «قرآن» مى پردازد: «الْحَمْدُ لِلَّهِ الَّذي أَنْزَلَ عَلَى‏ عَبْدِهِ الْكِتابَ وَ لَمْ يَجْعَلْ لَهُ عِوَجاً»(1)؛ (حمد خدايى را كه اين كتاب آسمانى را بر بنده اش نازل كرد، و هيچگونه اعوجاج و كژى در آن قرار نداد).
1. «وَ لَمْ يَجْعَلْ لَّهُ عِوَجاً»؛ (هيچ گونه كژى و كاستى در قرآن مجيد راه ندارد). بيش از هزار و چهارصد سال از نزول «قرآن» مى گذرد و «قرآن» از همان روزهاى اوّل فصيحان و بليغان و اديبان عرب را به مبارزه طلبيد، امّا نه تنها هيچ كس موفّق نشد سوره اى مثل «قرآن» بياورد و نتوانست كژى و كاستى اى در «قرآن» كشف نمايد، بلكه على رغم گذشت اين مدّت طولانى «قرآن» هرگز بوى كهنگى نگرفت(2) و روز به روز بر عظمت و عمق و جاذبه آن افزوده شد. «قرآن» سرمايه بسيار عظيمى است كه حتّى غير مسلمانانى كه حاضر به پذيرش اسلام نشده اند در برابر آن سر تسليم فرود آورده اند. «شبلى شميل آن» دانشمند عرب مسيحى مى گويد: «من دين پيامبر اسلام را قبول نكردم، امّا نمى توانم نسبت به قرآن كافر شوم».(3) قرآنى كه ما مسلمانان قدرش را ندانستيم، شايد ديگران بهتر آن را شناختند!
2. در آيه دوم سوره «كهف» آمده است: «قَيِّماً لِيُنْذِرَ بَأْساً شَدِيداً مِنْ لَدُنْهُ وَ يُبَشِّرَ الْمُؤْمِنِينَ الَّذِينَ يَعْمَلُونَ الصَّالِحاتِ أَنَّ لَهُمْ أَجْراً حَسَناً»(4)؛ (كتابى كه ثابت و مستقيم و نگاهبان [كتب ديگر] است، تا بدكاران را از عذاب شديد او بترساند، و مؤمنان را كه عمل صالح انجام مي دهند بشارت دهد كه پاداش نيكويى براى آنهاست) برخى ديگر از ويژگى هاى «قرآن» ذكر شده است از جمله اينكه «قَيِّماً»؛ (در حالى كه پايدار و برپادارنده [ديگر كتب آسمانى] است) آن قدر ثبات و استقامت دارد كه نه تنها خود را از كهنگى و نابودى حفظ مى كند، بلكه نگهبان ديگر كتاب هاى آسمانى نيز هست.
3. يكى ديگر از ويژگى هاى «قرآن» انذار به بدكاران و مخالفان است، تا با ترس از عذاب شديد پروردگار متنبّه شده و دست از كارهاى زشت خود بردارند. «لِيُنذِرَ بَأْساً شَدِيداً مِّنْ لَّدُنْهُ»؛ (تا از جانب او بدكاران را از عذاب شديدى بترساند).
4. ويژگى چهارم «قرآن»، بشارت به مؤمنان است. «وَ يُبَشِّرَ الْمُؤْمِنِينَ الَّذِينَ يَعْمَلُونَ الصَّالِحَاتِ أَنَّ لَهُمْ أَجْراً حَسَناً»؛ (و مؤمنانى را كه كارهاى شايسته انجام مى دهند، بشارت دهد كه پاداش نيكويى براى آنهاست).
آرى «قرآن مجيد» هم به بدكاران انذار مى دهد و آنها را به خاطر كارهاى خلاف و زشتشان مى ترساند، و هم مؤمنان صالح العمل را بشارت مى دهد و به خاطر كارهاى خوبشان آنها را تشويق و ترغيب مى كند.(5)