آیین رحمت - معارف اسلامی و پاسخ به شبهات کلامی

نه تنها نظام حساب شده جهان، از ادله محکم توحید است، که اندازه گیرى دقیق آن نیز دلیل روشن دیگرى مى باشد. ما هرگز نمى توانیم اندازه گیرى موجودات مختلف این جهان و کمیت و کیفیت حساب شده آن را معلول تصادف بدانیم که، با «حساب احتمالات» سازگار نیست. اگر قشر خارجى کره زمین ده پا کلفت تر از آنچه هست مى بود، اکسیژن یعنى ماده اصلى حیات وجود پیدا نمى کرد. یا هر گاه عمق دریاها چند پا بیشتر از عمق فعلى بود، کلیه اکسیژن و کربن زمین جذب مى شد و دیگر امکان هیچگونه زندگى در سطح خاک باقى نمى ماند و ... .

نه تنها نظام حساب شده و متقن جهان، از ادله محکم توحید و شناسایى خدا است، که اندازه گیرى دقیق آن نیز دلیل روشن دیگرى مى باشد. ما هرگز نمى توانیم اندازه گیرى موجودات مختلف این جهان، و کمیت و کیفیت حساب شده آن را معلول تصادف بدانیم که، با «حساب احتمالات» سازگار نیست.
اگر قشر خارجى کره زمین ده پا کلفت تر از آنچه هست مى بود، اکسیژن یعنى ماده اصلى حیات وجود پیدا نمى کرد. یا هر گاه عمق دریاها چند پا بیشتر از عمق فعلى بود، کلیه اکسیژن و کربن زمین جذب مى شد و دیگر امکان هیچگونه زندگى نباتى یا حیوانى در سطح خاک باقى نمى ماند. با حساب هاى دقیقى که توسط دانشمندان انجام شده معلوم شده است اکسیژن، براى تنفس انسان، ممکن است از منابع مختلف به دست آید، اما نکته مهم آن است که، مقدار این اکسیژن درست به اندازه اى که براى تنفس ما لازم است در هوا پخش شده است.
اگر هواى محیط زمین، اندکى از آنچه هست رقیق تر مى بود، اجرام سماوى شهاب هاى ثاقب که هر روز، به مقدار چند میلیون عدد به آن اصابت مى کنند و در همان فضاى خارج منفجر و نابود مى شوند، دائماً به سطح زمین مى رسیدند و هر گوشه آن را مورد اصابت قرار مى دادند. اگر انسان در مسیر کوچک ترین قطعه این اجرام سماوى، واقع شود، شدت حرارت آنها که با سرعتى معادل نود برابر سرعت گلوله حرکت مى کنند، او را تکه پاره و متلاشى مى کردند.
غلظت هواى محیط زمین، به اندازه اى است که اشعه کیهانى را تا میزانى که براى رشد و نمو نباتات لازم است، به سوى زمین عبور مى دهد، و کلیه میکروب هاى مضر را در همان فضا معدوم مى سازد و ویتامین هاى مفید را ایجاد مى نماید.
با وجود بخارهاى مختلفى که در طى قرون متمادى از اعماق زمین برآمده و در هوا منتشر شده است، و غالب آنها هم گازهاى سمى هستند، باز هم هواى محیط زمین آلودگى پیدا نکرده و همیشه به همان حالت متعادل که براى ادامه حیات انسانى مناسب باشد، باقى مانده است. و دستگاه عظیمى که این موازنه عجیب را ایجاد مى نماید و تعادل را حفظ مى کند، همان دریاها و اقیانوسهاست که مواد حیاتى، غذایى، باران، اعتدال هوا، گیاهان و بالاخره وجود خود انسان از منبع فیض آن سرچشمه مى گیرد، هر کس که درک معانى مى کند، باید در مقابل عظمت خالق دریا سر تعظیم فرود آورد و سپاس گزار موهبت هاى آن باشد. (1)