آیین رحمت - معارف اسلامی و پاسخ به شبهات کلامی

شک نیست که سجده به معنى «پرستش» مخصوص خدا است؛ لذا فرشتگان براى آدم«سجده پرستش» نکردند، بلکه سجده براى خدا بود ولى به خاطر آفرینش چنین موجود شگرفى در مقابل او صورت گرفت. و یا این که سجده بر آدم کردند اما سجده «خضوع» نه پرستش.

 شک نیست که «سجده» به معنى «پرستش» براى خدا است؛ چرا که در جهان، هیچ معبودى جز خدا نیست، و معنى توحید عبادت، همین است که غیر از خدا را پرستش نکنیم.
بنابراین، جاى تردید نخواهد بود که فرشتگان براى آدم «سجده پرستش» نکردند، بلکه سجده براى خدا بود ولى به خاطر آفرینش چنین موجود شگرفى، و یا این که سجده براى آدم کردند اما سجده به معنى «خضوع» نه پرستش.
در کتاب «عیون الاخبار» از امام على بن موسى الرضا(علیهما السلام) چنین مى خوانیم: «کانَ سُجُودُهُمْ لله عَزَّوَجَلَّ عُبُودِیَّةً وَ لإِدَمَ إِکْراماً وَ طاعَةً لِکَوْنِنا فِی صُلْبِه!»؛ (سجده فرشتگان پرستش خداوند از یک سو، و اکرام و احترام آدم از سوى دیگر بود، چرا که ما در صلب آدم بودیم)!.(1)، (2)