آیین رحمت - معارف اسلامی و پاسخ به شبهات کلامی

محل به زمین نشستن کشتی حضرت نوح(ع) کوه جودی است که از جمع بین اقوال بر می آید این کوه در مناطق شمالى «عراق» و نزدیک «شام» مى باشد. بعضی هم آن را در عربستان و بعضی دیگر آن را در ارمنستان می دانند.

خداى متعال در آیه 44 سوره «هود» به چگونگى فرمان پایان طوفان و جزئیات و نتیجه آن را در عبارات بسیار کوتاه و مختصر و در عین حال رسا و زیبا در ضمن شش جمله اشاره مى کند و مى گوید: (به زمین دستور داده شد: اى زمین آبت را در کام فرو بر)!؛ «وَ قیلَ یا أَرْضُ ابْلَعی مائَکِ».
(و به آسمان دستور داده شد: اى آسمان! دست نگهدار)؛ «وَ یا سَماءُ أَقْلِعی».
(و آب فرو نشست)؛ «وَ غیضَ الْماءُ».
(و کار پایان یافت)؛ «وَ قُضِیَ الأَمْرُ».
(و کشتى بر دامنه کوه جودى پهلو گرفت)؛ «وَ اسْتَوَتْ عَلَى الْجُودِیِّ».
(در این هنگام گفته شد: دور باد قوم ستمگر (از رحمت خدا))!؛ «وَ قیلَ بُعْداً لِلْقَوْمِ الظّالِمینَ».
بسیارى از مفسران گفته اند: «جودى» که محل پهلو گرفتن کشتى نوح در آیه فوق معرفى شده، کوه معروفى است در نزدیکى «موصل».(1)
بعضى دیگر از مفسران، آن را کوهى در حدود «شام»(2) و یا نزدیک «آمُد»(3) و یا در شمال «عراق» دانسته اند.(4)
در کتاب «مفردات راغب» آن را کوهى در میان «موصل» و «الجزیره» (نام منطقه اى است در شمال عراق و آن غیر از الجزائر و الجزیره معروف امروز است).
اما بعید نیست همه اینها به یک معنى باز گردد؛ زیرا «موصل»، «آمُد» و «جزیره»، همه جزء مناطق شمالى «عراق» و نزدیک «شام» مى باشند.
بعضى دیگر از مفسران احتمال داده اند: منظور از «جودى» هر کوه و زمین محکمى است.(5)
یعنی «کشتی نوح» بر یک زمین محکم که برای پیاده شدن سرنشینانش آماده بود، پهلو گرفت، ولى مشهور و معروف همان معنى اول است.
در کتاب «اعلام قرآن» درباره کوه «جودى» تحقیق و تتبعى شده است که در ذیل مى آوریم:
«جودى نام کوهى است که کشتى نوح بر فراز آن به خاک نشسته، و نام آن در سوره «هود» آیه 44 که قریب المضمون با مندرجات «تورات» است ذکر شده است...
نسبت به محل کوه «جودى»، سه قول اظهار شده:
1 ـ بنا بر قول «اصفهانى»، کوه «جودى» در «عربستان» است و یکى از دو کوهى است که در قلمرو قبیله «طىّ» واقع است.
2 ـ کوه جودى، سلسله «کاردین» است که در شمال شرقى جزیره «ابن عمر» در مشرق «دجله»، نزدیک به «موصل»، واقع است، «اکراد» آن را به لهجه خود «کاردو» و یونانیان «جوردى» و اعراب آن را «جودى» خوانده اند.
در «تر گوم» یعنى ترجمه کلدانى تورات، و همچنین در ترجمه سریانى تورات، محل به خاک نشستن کشتى نوح، قله کوه اکراد «کاردین» معین شده است.
جغرافیون عرب نیز، جودى مذکور در قرآن را بر این کوه منطبق کرده گفته اند: تخته پاره هاى کشتى نوح در قله این کوه، تا زمان «بنى عباس» باقى بوده است و مشرکین آن را زیارت مى کرده اند.
در داستان هاى بابلى، داستانى شبیه به داستان طوفان نوح موجود است، به علاوه مى توان احتمال داد: «دجله» طغیان کرده باشد، و مردم آن حدود دچار طوفان شده باشند.
در کوه جودى، کتیبه هاى آشورى موسوم به کتیبه هاى «میسر» موجود است، و در این کتیبه ها نام «ارارتو» دیده شده است .
3 ـ در ترجمه فعلى «تورات»، محل به خاک نشستن کشتى نوح «کوهاى آرارات» تعیین شده، و آن کوه «ماسیس» واقع در «ارمنستان» است.
نویسنده «قاموس کتاب مقدس» معنى اولیه «آرارات» را «ملعون» ضبط کرده، و گفته است: بنا بر روایات، کشتى نوح بر فراز این کوه به خاک نشست، و آن را عرب ها «جودى» مى نامند، و ایرانیان «کوه نوح» و ترکان آن را «کرداغ» به معنى کوه سراشیب مى خوانند، و در نزدیکى «ارس» واقع است.
تا قرن پنجم، «ارامنه» در «ارمنستان» کوهى به نام «جودى» نمى شناختند، و از آن قرن شاید، بر اثر اشتباه مترجمین «تورات» که کوه «اکراد» را کوه «آرارات» ترجمه کرده اند، براى علماء ارمنى چنین تصورى پیدا شده است.
شاید، مجوز این تصور آن بوده است که، «آشوریان» بر کوه هاى شمال و جنوب دریاچه «وان»، نام «آرارات» یا «آرارتو»، می داده اند.
مى گویند: حضرت نوح بر فراز کوه «جودى»، پس از فرو نشستن طوفان، مسجدى ساخت و ارامنه هم مى گویند: در پاى کوه جادى، قریه «ثمانین» یا «ثمان»، نخستین محلى بوده که همراهان نوح بدان فرود آمده اند.(6)، (7)