آیین رحمت - معارف اسلامی و پاسخ به شبهات کلامی

منظور از تعبیر «رَبُّ الشَّعْرى» در مورد خداوند دو جهت وجود دارد: الف: گروهى از عرب مانند قبیله«خزاعة» ستاره «شعرا» را مى پرستیدند لذا قرآن تذکر داده که خداوند آفریدگار آن است، یعنى این گروه مخلوق را با خالق اشتباه گرفته اند. ب: این ستاره که پادشاه ستارگان نامیده شده، دارای شگفتی هایی است، مثلا حرارت و جرم و حجم آن بیشتر از سایر ستارگان است و در زیر صورت ذوزنقه ای شکل جبّار یا جوزاست و از درخشانترین ثوابت آسمان است.

این معرّفى به خاطر دو جهت است که به آنها اشاره مى نماییم:
الف: گروهى از عرب مانند قبیله «خزاعة» ستاره نامبرده را مى پرستیدند و آن را تقدیس مى نمودند و مبدأ آثار در روى زمین مى دانستند. از این جهت قرآن مجید براى بیدار کردن افکار این جمعیّت و این که این ستاره، با همه قدرت و درخشندگى ـ بسان موجودات دیگر ـ مخلوق خداست؛ مى فرماید: خداوند است که آفریدگار ستاره شعرى است، یعنى این گروه مخلوق را با خالق اشتباه کرده و به جاى پرستش آفریدگار دانا و تواناى جهان، یکى از مخلوقات او را پرستش مى کنند.(2)
ب: ستاره شعرى یکى از ستارگان درخشان آسمان است که در اصطلاح دانشمندان نجومى به آن «آلفا» و یا پادشاه ستارگان مى گویند؛ این ستاره عجیب الخلقه داراى شگفتیهایى است که به برخى از آنها اشاره مى نماییم:
1ـ مطابق تحقیقاتى که در رصدخانه پاریس به عمل آمده است، شدّت حرارت در سطح شعرى 120000 درجه سانتى گراد و در سطح ستاره مصاحبش 8000 درجه است، در صورتى که شدّت حرارت در سطح کره خورشید که سیّارات منظومه شمسى را روشن مى کند و حیات مى بخشد 6500 درجه مى باشد این خود یکى از مطالبى است که عظمت «شعرى» را مى رساند.
2ـ جرم مخصوص این ستاره قریب پنجاه هزار مرتبه سنگین تر از آب است، در صورتى که میان سیّارات منظومه شمسى ما «عطارد» که از همه متکاثف تر است، جرم مخصوص آن شش برابر آب مى باشد. با این توصیف و خصوصیّت باید توجّه نمود که این ستاره عجیب الخلقه از چه عنصرى تشکیل یافته است.
3ـ ستاره شعرى در زیر ذوزنقه زیبایى که در وسط آن سه ستاره تقریباً در امتداد یک خط مستقیم دیده مى شوند، واقع شده است؛ ذوزنقه مزبور که از زیباترین قسمتهاى آسمان و از ثوابت و دو ستاره پر نور در دو گوشه آن فروزان است، موسوم به صورت جبّار یا جوزاست.
4ـ شعرى درخشانترین ثوابت آسمان است، موقع ظهور شعرى در این قرن فصل زمستان است؛ لیکن در عصر منجّمین قدیم مصر که قریب هفت هزار سال قبل مى زیستند ظهور این کوکب در آسمان با آغاز تابستان مقارن بوده است.
5ـ ضمناً طبق مطالب فوق و تحقیقات امروز ستاره «شِعرى» کره بسیار بزرگى است که حجم آن بیست مرتبه از کره خورشید بزرگتر مى باشد (جرم کره خورشید 1/310/000 برابر زمین است) ولى فاصله آن از ما، نسبت به فاصله خورشید از زمین بى نهایت زیاد است بطورى که فاصله مزبور را یک میلیون برابر فاصله خورشید مى دانند. مى دانیم که سرعت نور در ظرف یک ثانیه 300/000 کیلومتر است؛ یعنى 50/000 فرسخ فاصله را طى مى کند و نور آفتاب بعد از طى 150 میلیون کیلومتر در ظرف هشت دقیقه و 13 ثانیه به زمین مى رسد، ولى نخستین شعاع کره «شعرى» پس از ده سال به زمین مى رسد!(3)
البتّه پاره اى از این مشخصات در ستارگان دیگر نیز هست ولى مجموعه آنها گویا از مشخصات ستاره شعرى مى باشد.(4)