آیین رحمت - معارف اسلامی و پاسخ به شبهات کلامی

«کُتّاب وحى»، 43 نفر از برجسته ترین صحابه پیامبر(ص) بودند که آیاتى را که بر ایشان نازل مى شد، با یک نوع خطّ کوفى که خطّ متداول آن زمان بود مى نوشتند و در میان آنها از همه بیشتر امام على(ع) و زید بن ثابت در کار نوشتن آیات قرآن زحمت مى کشیدند. از آنجا که پیامبر(ص) شخصاً اهتمام زیادى به نوشته شدن قرآن داشتند، لذا بعد رحلت ایشان تمام قرآن به صورت نوشته در اختیار مسلمانان بود و عدّه زیادى هم آن را از حفظ داشتند.

در مورد نگارش قرآن در زمان پیامبر(صلى الله علیه وآله) باید بگوییم، عدّه اى از برجسته ترین صحابه پیامبر آیاتى را که بر پیامبر اکرم(صلى الله علیه وآله) نازل مى شد، مرتّباً از آن حضرت دریافت نموده با یک نوع خطّ کوفى که خطّ متداول آن زمان بود مى نوشتند. این عدّه را «کُتّاب وحى» یعنى «نویسندگان وحى» مى نامند. تعداد این افراد را مورّخان تا چهل و سه نفر نوشته اند. در میان این چهل و سه نفر از همه بیشتر علىّ بن ابى طالب(علیه السلام) و زید بن ثابت در کار نوشتن آیات قرآن زحمت مى کشیدند. آنها همیشه ملازمت حضور پیغمبر اکرم(صلى الله علیه وآله) را داشتند و با راهنمایى و سرپرستى دقیق پیامبر، تمام آیات نازل شده را مى نوشتند.
نظر به این که ریشه و اساس اسلام، این کتاب آسمانى است و این کتاب در تمام جهات و شؤون زندگى اجتماعى و فردى، قانون اساسى مسلمانان بوده، پیامبر شخصاً اهتمام زیادى به نوشته شدن آن مى کرد. هنگامى که آن حضرت رحلت نمود، تمام قرآن به صورت نوشته در اختیار مسلمانان بود و عدّه زیادى هم آن را از حفظ داشتند و قرآنى که هم اکنون در دست مسلمانهاست، همان است که هنگام رحلت پیامبر در دست مسلمانان بود.(1)