«نشر» و «نشور» در اصل به معناى گستردن و پهن كردن است؛ چنان كه درباره پارچه، صفحه كاغذ، ابر، نعمت ها و احاديث به كار مى رود. به كار رفتن اين تعبير در مورد معاد يا به خاطر انتشار انسان ها در نقاط مختلف محشر است و يا به خاطر انتشار نامه هاى اعمال است. در بعضى از روايات آمده است كه در قيامت، خداوند باران مخصوصى از زير عرش فرو مى فرستد كه وقتى به زمين فرو مى رود اجساد مردگان جان گرفته و همچون گياهان مى رويند! سپس ارواح در آنها دميده مى شود، بعد زمين مى شكافد و آنها از درون خاك بيرون مى آيند.

بر اساس آیات قرآن، فرشتگان موجوداتی با عقل و شعور و مطیع خداوند هستند. آنان وظایف مهمی دارند، از جمله: حمل عرش الهی، تدبیر امور، قبض ارواح، مراقبتت از اعمال انسان و حفظ او از خطرات، یاری مؤمنان در جنگ... و برخی هم مأمور وحی هستند. آنان گاهی به صورت انسان در می آیند و بر انبیاء و غیر انبیاء ظاهر می شوند. تعدادشان از ذرات خاک های زمین بیشتر است و نیازی به آب و غذا ندارند و ازدواج هم ندارند و همیشه در حال رکوع و سجود هستند.