«مستشرقین» در ارتباط با مکّي و مدني بودن سوره ها، چند شبهه طرح كرده اند: 1. شيوه سُوَر مكّي، شدّت و پرخاش گرانه است اما سُوَر مدني مسالمت آميز است. 2. آيه ها و سُوَر مكّي كوتاه و آيه ها و سُوَر مدني بلندند. 3. در سُوَر مكّي از تشريع خبرى نيست؛ اما در سُوَر مدني هست. 4. در سُوَر مكّي، برهان و استدلال به چشم نمى خورد؛ ولى در سُوَر مدني وجود دارد و ... که به این شبهات پاسخ هایی داده شده است ...

«حزن» عبارت است از ناراحتى براى از دست دادن شخصى كه محبوب انسان است، يا از دست رفتن چيزى كه مطلوب او است؛ اما حزن متّقين از وعده هاى عذاب الهى است و اينكه نكند اين وعيدها گريبان گير آنها شود. همچنین آنها به خاطر فراق از محبوب خود اندوهناك اند. آنها با خواندن قرآن محزون شده و به ياد محبت هاى او افتاده و در فراق او مى نالند، اين حزن، حزن فقد محبوب است.