از كلمات فقهاى اسلام استفاده مى شود كه تعزير «حقيقت شرعيّه» يا «حقيقت متشرّعه» يا «حقيقت فقهيّه» در تنبيه بدنى نيست؛ بلكه شامل هر فعل، يا گفتارى كه مجرم را از تكرار جرم باز دارد مى شود. البته برخى از فقها آن را به ضرب و تنبيه بدنى تفسير كرده اند، امّا منظور آنها به يقين انحصار تعزير در آن نيست؛ بلكه چون مصداق شايع و غالب آن ضرب بوده، بدان تفسير كرده اند.