قرآن «زبان و بیان» را از نعمت های بزرگ الهی می داند که فوائد زیادی دارد و در كنار بركات زياد آن، آفات زيادى هم نهفته است. آری انسان باید مواظب زبان این نعمت و گوهر گران بهایش باشد؛ زیرا که طبق بیان روایات زبان کلید هر خیر و شری می باشد و مومن بر دهان خود مانند صندوق طلا مهر می نهد تا باعث گناه و از بین رفتن مال و خون و آبروي مردم نشود.

«قوه غضبیه» يكى از نعمت هاى بزرگ الهى است که می تواند انسان را به عالم ملكوت پرواز دهد؛ اما آنچه مذمت شده، جنبه افراط غضب است. از جاهائى كه شيطان بسيار به انسان نزديك مى شود حال عصبانیت است، پس در اين حال انسان نه تصميم بگيرد و نه عملى انجام بدهد؛ زیرا هر دو شيطانى است. امام علی(ع) می فرماید: «متقین خشم خود را کنترل می کنند»؛ چون غضب، ايمان را فاسد مى كند و موجب می شود انسان تجلی گاه جهنم شود و کنترل خشم باعث باز داشتن خشم خدا می شود.