«خداجوئى» به انگيزه هاى معرفت خداوند و «خدايابى» به مسأله اثبات وجود خدا و «خداشناسى» به بحث پيرامون صفات او مى پردازد. از اين سه آنچه مشكل است خداشناسى است. صفات خدا مانند ذاتش بى نهايت است و اسماء او نيز بي شمار. يك وجود لايتناهى كمالات لايتناهى دارد. صفات خدا با آنچه ما ديده و شنيده ايم قابل مقایسه نيست؛ چرا كه صفات مخلوقين آميخته با نقص است و صفات او خالى از نقص. به اين دليل در راه شناسايى صفات خدا بايد با احتياط گام برداريم تا از خطر تشبيه و قياس در امان بمانيم.

«علم»، ثمره «صبر» است. خداوند وقتی در مورد نشانه ها و آیات خود صحبت می کند می فرماید: «در آنها نشانه هائى است براى هر صبركننده و شكرگزار». اسرار آفرینش همگی آیات الهی می باشند و علم به آنها نياز به صبر دارد. همه علماء چه علمای مذهبی یا غیر آنها برای اینکه به یک نکته علمی برسند صبر پیشه کرده اند.