روايات نزدیکترین حالت بنده به خداوند را حال «سجده» دانسته اند. رسول خدا(ص) در پاسخ به درخواست مردي براي دعاي بهشتي شدنش فرمود: «من دعا مي‏ كنم ليكن تو مرا با سجده ‏هاي زياد و طولاني كمك كن تا دعاي من مستجاب شود». امام صادق(ع) نيز توصيه كردند كه «هنگام سجده زود سر از خاك بر نداريد» البته باید نمازهاي عمومي را به طور معمول خواند امّا در حالات خاصه بهتر است زود سر از سجده بر نداريم؛ چون دشمن درونی یا همان نفس اماره انسان را آرام نمي گذارد و تا آخرين لحظه مي‏ كوشد انسان را فريب دهد.

روایات، سجده طولانی را باعث فریاد شیطان، دوری از وحشت قبر، نزدیکی به خدا و ریزش گناهان می داند. آری سجده آئين ائمه و سنّت توبه كنندگان است. امام سجاد(ع) آنقدر سجده می کرد و ذکر می گفت که در مواضع سجده ایشان آثار سجده نمايان بود. البته باید توجه داشت که سجده بر دو گونه است 1- جسمانی 2- نفسانی.