مفسران شيعه و سنی گفته اند: منظور از «ذوى القربى»، نزديكان پيامبر(ص) هستند. در مقابل، سه تفسير ديگر ذکر شده که خلاف استعمال قرآنی و مفهوم لغوی این کلمه است و ظاهرا به منظور كم رنگ كردن مقام اهل بيت(ع) مطرح شده‌ است. با توجه به این آیه پیامبر(ص) اجرى براى خود از مردم نخواسته است بلکه از ضميمه آيات قرآن فهميده مي شود محبت ذوی القرباى او راهى به سوى خدا است؛ چرا كه اين مودّت، دريچه اى است به سوى مسأله امامت و ادامه خط رهبرى رسول خدا(ص) در امّت و هدايت مردم در پرتو آن.

لفظ عترت در حدیث ثقلین نمی تواند شامل تمامى خویشاوندان پیامبر(ص)، شود. زیرا: 1- عترت در لغت به معناى نزدیکان و خواص از خویشاوندان است. 2- این حدیث دلالت بر معصوم بودن عترت می نماید، در نتیجه شامل تمام نزدیکان پیامبر(ص) نمى شود. 3- احادیث دوازده خلیفه، در حقیقت مصداق عترت و اهل بیت پیامبرند.