علم، سرچشمه صبر و شكيبايى است. در سوره کهف، خضر(ع) در پاسخ موسی(ع) که از او تقاضا كرد كه از علومش به وى تعليم دهد گفت تو نمى توانى با من شكيبايى كنى، چرا كه اسرار و رموز كارهاى مرا نمى دانى؛ و همين عدم آگاهى مايه عدم شكيبايى توست. البتّه صبر و شكيبايى نيز به نوبه خود مى تواند سرچشمه علم و آگاهى بيشتر گردد و به اين ترتيب اين دو در يكديگر تأثير متقابل دارند.

علم سرچشمه ايمان است و پیوند محکمی با آن دارد. در سوره های «سبأ و اسراء» به این نکته اشاره می کند که كسانى كه به ايشان علم داده شده، به حقانیت آنچه از سوى پروردگار نازل شده ایمان می آورند. همچنین خداوند در سوره «آل عمران» به خوبى رابطه علم و ايمان و پيوند محكم اين دو را روشن مى سازد و مى گويد: «آنها كه آگاه ترند ايمان و تسليم فزونترى دارند». آری، علم نه تنها ايمان آفرين است بلكه استقامت و پايمردى نيز از ثمرات آن مى باشد.