در منابع اسلامى روايات فراوانى آمده که می گوید: هنگامى كه انسان را در قبر مى گذارند، دو فرشته به سراغ او مى آيند و از او درباره اصول عقايد، توحيد، نبوّت و ولايت امامان(ع) پرسش مى كنند و حتّى مطابق بعضى از اين روايات از چگونگى صرف عمر و یا طريقه كسب اموال و صرف آنها نيز سوال مى كنند. حال اگر او از مؤمنان راستين باشد، به خوبى از عهده پاسخ بر مى آيد و مشمول رحمت الهى مى شود و اگر از گنهكارانِ منحرف باشد در پاسخ دادن درمانده مى شود و گرفتار عذاب دردناك برزخى مى گردد.

تلقين ميت به عربي گفته مي شود، براي آن كه بعد از مرگ، باطن انسان ظهور مي كند و اگر مسلمان باشد، عربي را مي فهمد و به زبان عربي به خوبي سخن مي گويد. به همین دلیل نبايد گفت كساني كه به عربي آشنا نيستند چگونه در بهشت سخن مي گويند؛ زيرا زبان بهشت، تابع عقيده اهل بهشت است و اصولاً زبان و چهره و اندام به قالبي در مي ‏آيد كه مناسب قلب اين شخص باشد. همانطور که در قیامت، عده ‏اي به صورت انسان و عده ‏اي به صورت حيوان محشور مي شوند و عده ‏اي صورتشان سياه و گروهي صورتشان سفيد است، لغت و زبان نیز چنین است.

در احاديث اسلامى، ريا این گونه معرفی شده: خطرناكترين چيزى است كه پیامبر(ص) از آن بر مسلمانان مى ترسید؛ کمترین ریا شرک به خداست؛ قبول نشدن عملى كه ذرّه اى از ريا در آن باشد، فاجر و حيله گرِ پيمان شكن خوانده شدن ریاکار و نابود شدن اجر و پاداش او در قیامت. این احادیث به خوبى نشان مى دهد گناه ريا به قدرى عظيم است كه چيزى با آن برابرى نمى كند و اين به خاطر آثار بسيار بدى است كه ريا در فرد و جامعه و در جسم و روح انسان ايجاد مى كند.