قرآن در سوره «واقعه» پس از آنكه مقام والاى سابقون و پيشگامان را بر مى شمرد مى فرمايد: «[ایشان] گروهى از امت هاى نخستين و اندكى از امت هاى آخرين [هستند]». حاكم حسكانى در «شواهد التنزيل» چندين روايت ذكر مي كند كه منظور از «قليل من الاخرين» على(ع) است. بديهى است مفهوم اين آيه انحصار بهشتیان در علی(ع) نیست؛ بلكه پيشگام بودن در ايمان، مقام والايى را در بهشت و در جوار قرب الهى مى طلبد كه ويژه على(ع) بعد از پيامبر(ص) است.

بسيارى از علماى سير و سلوك عقيده دارند كه رهروان راه كمال بايد زير نظر استادى كار كنند و براى لزوم انتخاب استاد به آيه «فَاسْئَلُوا اَهْلَ الذِّكْرِ»؛ (از آگاهان بپرسيد) و داستان موسى وخضر، و همچنین به لقمان و فرزندش استدلال كرده اند ولى در مباحث اخلاقى هميشه استاد خصوصى لازم نیست. هرچند وسيله خوبى براى نيل به كمال و طىّ طريق در كوتاهترين مدّت مى باشد.