قرآن در سوره «واقعه» پس از آنكه مقام والاى سابقون و پيشگامان را بر مى شمرد مى فرمايد: «[ایشان] گروهى از امت هاى نخستين و اندكى از امت هاى آخرين [هستند]». حاكم حسكانى در «شواهد التنزيل» چندين روايت ذكر مي كند كه منظور از «قليل من الاخرين» على(ع) است. بديهى است مفهوم اين آيه انحصار بهشتیان در علی(ع) نیست؛ بلكه پيشگام بودن در ايمان، مقام والايى را در بهشت و در جوار قرب الهى مى طلبد كه ويژه على(ع) بعد از پيامبر(ص) است.

سوره «واقعه» چنان که از نامش پیدا است، از قیامت و ویژگیهاى آن سخن مى گوید، اما مى توان محتواى سوره را در چند بخش خلاصه کرد: حوادث آغاز ظهور قیامت؛ گروه بندى انسانها در آن روز به «اصحاب الیمین» و «اصحاب الشمال» و «مقرّبین» و بحث درباره هرکدام؛ ذکر دلائل مختلفى پیرامون مسأله معاد؛ ترسیمى از حالت احتضار؛ و بیان اجمالی پاداش و کیفر مؤمنان و کافران.