نعمان بن ثابت بن مرزبان زوطی، که اصالتا کابلی می باشد، معروف به ابو حنیفه، رئیس یکی از مذاهب اربعه اهل سنت است که در سال ۸۰ ه.ق در کوفه متولّد شده و همانجا به فراگیری علوم پرداخت و در سال ۱۵۰ در بغداد وفات یافت. او یکی از فقهایی است که در راه استخراج احکام فقهی روشی غیر از دیگر فقها در پیش گرفت. ابوحنیفه در عمل به سنّت سخت‌گیر بود، و فقط هفده حدیث! از رسول خدا (ص) را صحیح‌ می دانست. او به صورت چشم گیری به قیاس روى آورد و عمل گسترده او به قیاس، سبب منازعاتى میان وى و فقهاى هم عصرش گردید.

نعمان بن ثابت معروف به ابو حنیفه در سال ۸۰ هجرى در کوفه متولّد شده و در همان شهر به فراگیری علوم پرداخت. وی از محضر استادانی همچون حماد بن ابی سلیمان اشعری، ابراهیم نخعی و... استفاده نمود و از شاگردان وى ابویوسف، ابو عبد الله محمد ابن حسن شیبانی و... را می توان نام برد. وی صاحب تألیفاتی همچون الفقه الاکبر، العالم و المتعلم، الوصية، و... می باشد. او در سال ۱۵۰ هجرى قمری در بغداد وفات یافت.