معاویه برای توجیه کارهایش، افراد دنیاپرستی همچون سمره بن جندب که عنوان صحابی را یدک می کشیدند، به استخدام خود در آورد تا به نفع او حدیث جعل کنند. سمره همان کسی است که به بهانه رسیدگی به درخت نخلی که در خانه یکی از مسلمانان داشت، آنقدر او را آزرد که حدیث «لا ضرر» از پیامبر(ص) صادر شد. او چهارصدهزار درهم از معاویه گرفت تا حدیثی جعل کند و آیه 207 سوره بقره را که درباره امام علی(ع) بود، در حق ابن ملجم جا بزند. معاویه او را والی بصره قرار داد و شیعیان و محبان اهل بیت(ع) را بسیار آزرد و کشت.