در نگاه قرآن و تورات(تحریف شده)، تفاوت های زیادی در مورد جایگاه «علم و دانش» وجود دارد. تورات می گوید: «آدم» به خاطر استفاده از درخت «نيك و بد» و علم پیدا کردن از بهشت رانده شد؛ در مقابل قرآن، ارزش مقام انسان را در «علم الاسماء» می داند. در افسانه های تورات نسبت جهل، حسد، بخل، دروغ و جسم بودن به خدا داده شده است و ...
در آیات و روایات از لسان صدق به عنوان یک سرمایه معنوى ماندگار یاد می شود. «لسان صدق» معناى نام نیک و ذکر خیر و خاطره خوب در میان مردم را مى دهد. نام نیک دارای آثاری است از جمله: 1- این افتخارى ماندگار است، در حالى که ثروت هاى مادّى از میان مى رود. 2- ذکر خیر در مورد انبیا و اولیاء الله سبب فرستادن درود، و در افراد عادى موجب طلب آمرزش بندگان خدا مى شود و همه اینها اثر عمیق معنوى دارد.3- موجب مى شود که مردم از آنها تأثیر نیکو(الگو) بگیرند. 4- براى بازماندگان، مایه آبرو و حیثیت است.
قالَ الباقر عليه السّلام :
بَلا فى اِثْنَيْنِ مِنْ اَصْحابِهِ قالَ: فَلمّا مَرَّبِها تَرَقْرَقَتْ عَيْناهُ لِلْبُکاءِ ثُمَّ قالَ: هذا مَناخُ رِکابِهِمْ وَ هذا مُلْقى رِحالِهِمْ وَهيهُنا تُهْراقُ دِماؤُهُمْ، طوبى لَکِ مِنْ تُرْبَةٍ عَلَيْکِ تُهْراقُ دِماءُ الاحِبَّةِ.
بحارالانوار، ج 44، ص 258