با اینکه ادیان بزرگ همگی در شرق بوده اند و شرق مرکز تمدن های بزرگ دنیا بوده و اصول اخلاقی بر این کشورها حاکم بوده است؛ ولی شرق مدتی در خواب عفلت فرو رفت و هنگامی که بیدار شد دید که غرب به سرعت در صنعت و زندگی ماشینی پیش رفته است اما این پیشرفت و زندگی صنعتی خالی از هر نوع اخلاق و مسائل دینی بود. با این حال شرق برای اینکه از صنعت و زندگی مادی پیشرفته غرب عقب نماند به پیروی و تقلید کورکورانه از غرب پرداخت و همچون او دچار بی اخلاقی و زندگی بی روح شد.

پس از رحلت پیامبر(ص)، ارزش هاى اخلاقى که ایشان براى رواج آن خون دل خورده بود، به تدریج جاى خود را به مفاسد زمان جاهلیّت داد. بنى امیّه و بازماندگان دوران جاهلیّت آهسته آهسته پست هاى کلیدى را اشغال و صحابه را از صحنه خارج کردند. در زمان معاویه طرافیان او از غارتگرى ابا نداشتند و رسماً مسایل عصر جاهلیّت را زنده کردند. فساد و فحشا و ظلم در عصر یزید به مراتب فراگیرتر شد و اگر امام حسین(ع) دست به قیام نمى زد به یقین امروز خبرى از اسلام نبود.