ندامت ابوبکر از بی حرمتی به خانه وحی

آیا ابوبکر از بی حرمتی به خانه وحی ابراز ندامت کرد؟

با توجه به روایات معتبر در منابع اهل سنت، ابوبکر به هنگام مرگ، اموری را آرزو می کرد و می گفت: «ای کاش حرمت خانه فاطمه را هتک نمی کردم». این اعتراف ابوبکر و پشیمانی او از عمل انجام گرفته در زمان خلافتش به خوبی این را می رساند که این عمل ننگین یقیناً واقع شده و آنچه در کتب از آن یاد می شود افسانه نیست بلکه عین واقعیت است.

آتش زدن خانه علىّ(ع)

شاعر قصیده عمریّه چه فضیلتى را در قصیده خود براى عمربن خطاب ذکر کرده است؟

این شاعر مصرى معاصر، آتش زدن عمر به خانه وحى، و جسارت او نسبت به صدیقه طاهره و على بن ابی طالب(ع) را از فضائل عمر مى داند و مى گوید: «عمر به علی گفت: خانه ات را مى سوزانم و تو را در آن زنده نمى گذارم، اگر بیعت نکنى، و این در حالى بود که دختر مصطفى در آن خانه بود. کسى غیر از ابوحفص (عمر) نمى توانست این سخن را دربرابر تکسوارِ (اولادِ) عدنان (جدّ اعلاى پیامبر) و حامى آنان بگوید».

پشت در قرار گرفتن فاطمه زهرا(س) با وجود علی(ع)!

چرا با وجود اينكه حضرت علی(ع) هنگام یورش عمر به خانه حضرت زهراء در خانه بود، زهرا(س) پشت در رفت؟!

اهل سنت می خواهند با این شبهه نقصی را برای علی(ع) بتراشند و دامان عمر را از این جسارت پاک و اصل قضیه را تکذیب کنند.
اولا: آلوسى می نویسد: عمر شمشیرش را به پهلوى فاطمه و تازیانه را بر بازوى او زد. ناگهان علی(ع) گریبان عمر را گرفت و بر زمین زد و بر بینى و گردنش کوبید.
ثانیا: شاید آمدن حضرت زهرا(س) برای این باشد، تا مهاجمان از او شرم کنند، که چنین نشد.
ثالثا: بسیاری از علمای اهل سنت اصل ماجرای هتاکی و هجوم را آورده اند، وقتی اصل ماجرا ثابت شد اینگونه سؤال ها دامان کسی را پاک نخواهد کرد.

پایگاه اطلاع رسانی دفتر مرجع عالیقدر حضرت آیت الله العظمی مکارم شیرازی
سامانه پاسخگویی برخط(آنلاین) به سوالات شرعی و اعتقادی مقلدان حضرت آیت الله العظمی مکارم شیرازی
تارنمای پاسخگویی به احکام شرعی و مسائل فقهی
انتشارات امام علی علیه السلام
موسسه دارالإعلام لمدرسة اهل البیت (علیهم السلام)
خبرگزاری دفتر آیت الله العظمی مکارم شیرازی

قال الصّادق عليه السّلام :

اَللّهم ... وَ ارْحَمْ تِلْکَ الاَعْيُنَ الَّتى جَرَتْ دُمُوعُها رَحْمَةً لَنا وَ ارْحَمْ تِلْکَ الْقُلُوبَ الَّتى جَزَعَتْ وَ احْتَرَقَتْ لَنا وَ ارْحَمِ الّصَرْخَةَ الّتى کانَتْ لَنا.

بحارالانوار، ج 98، ص 8