با توجه به اين كه غضب، پيامدهاى بسيار خطرناكى دارد، تلاش براى درمان آن ضروری است؛ برای این کار بايد در آثار و عواقب آن انديشید و مرتب به خود تلقين كرد كه غضب آتشى است كه ممكن است خرمن ايمان و سعادت و هستى انسان را بسوزاند. غضب موجب گرفتن تصمیم های نسنجیده و در نتیجه پشیمانی می گردد. یکی دیگر از راهکار های مقابله با خشم، یاد خدا است؛ گفتن «اَعُوْذُ بِاللّهِ مِنَ الشَّيْطانِ الرَّجِيْمِ» و «لا حَوُلَ وَ لا قُوَّةَ اِلاّ بِاللّه الْعَلِىَّ الْعَظِيمِ» در روایات توصیه شده است. تغيير دادن حالت و مکان نیز يكى ديگر از طرق رفع غضب است.

يكى از اصحاب به نام «ثعلبه» روزى با زن صحابی دیگری به نام «سعيد بن عبدالرّحمن»، درباره مطلبى از پشت پرده سخن مى گفت؛ هواى نفس بر ثعلبه چيره شد و پرده را كنار زد و... همسر سعيد فرياد زد: «ثعلبه چه مى كنى؟ ...». اين سخن، ثعلبه را تكان داد، گوئى از خوابى عميق برخاسته بود، فريادى كشيد و از خانه بيرون رفت و سر به كوه و صحرا گذاشت و ... .